Μπορείτε να διαβάσετε και τα υπόλοιπα κεφάλαια εδώ: Οσίου Εφραίμ του Σύρου. Έργα.
Πώς ο ληστής πριν από την ανάσταση μπήκε στον παράδεισο!*
* Το κείμενο αντλήσαμε από το χειρόγραφο αριθ. 115 της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου Αγίου Όρους, ΙΕ΄ αι., φύλλο 157.
Αυτοί που αρνούνται την ανάσταση των σωμάτων, προβάλλουν σαν δικαιολογία το «Σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο», [σήμερον μετ’ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ] (Λουκ. 23, 42) [1], λέγοντας ότι οι ψυχές απολαμβάνουν τις αμοιβές χωρίς τα σώματα· διότι μπήκε, λένε, ο ληστής στον παράδεισο όχι με το σώμα, και είναι φανερό ότι τάχα δεν υπάρχει ανάσταση σωμάτων.
Έπειτα, όταν έπρεπε να αγωνιζόμαστε, το σώμα δέχθηκε το περισσότερο μέρος από τους ιδρώτες· όταν όμως ήρθε ο καιρός για τα στεφάνια, στεφανώνεται μονάχα η ψυχή; Δεν ακούς τον Παύλο να λέει, ότι πρέπει εμείς να παρουσιασθούμε μπροστά στο δικαστικό βήμα του Χριστού, για να πάρει ο καθένας την αμοιβή του για όσα έκανε με το σώμα (Β΄ Κορ. 5, 10), και ότι πρέπει αυτό που είναι θνητό να ενδυθεί την αθανασία; (Α΄ Κορ. 15, 53).
Λοιπόν γι’ αυτό που αναντίρρητα πρόκειται να γίνει είπε ο Κύριος στο ληστή, «Σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο», όπως και αλλού λέει, «Εκείνος που δεν πιστεύει στον Υιό, έχει πια κριθεί», [ὁ δὲ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται, ὅτι μὴ πεπίστευκεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ τοῦ Θεοῦ] (Ιω. 3, 18). Αν και δεν έγινε ακόμη ανάσταση των νεκρών ούτε τιμωρία, πως λοιπόν έχει κριθεί; Έχει κριθεί οπωσδήποτε από την αμαρτία.
Και επίσης λέει, «Εκείνος που πιστεύει στον Υιό έχει μεταβεί από το θάνατο στη ζωή», [ὅτι ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν] (Ιω. 5, 24). Και δεν είπε «θα μεταβεί», αλλά «έχει μεταβεί»· για κείνα που αναντίρρητα πρόκειται να συμβούν, μιλά σαν να έχουν γίνει.
Έτσι, και για το ληστή προείπε αυτό που οπωσδήποτε θα γίνει. Λένε για κάποιον ότι έχει πια πεθάνει και είναι νεκρός, αν και τον βλέπουν να αναπνέει. Και όπως εκείνος δεν έχει ελπίδα σωτηρίας και είναι πεθαμένος για τους γιατρούς, έτσι και ο ληστής. Επειδή δηλαδή δεν είχε πια πιθανότητα επιστροφής στην απώλεια, μπήκε στον παράδεισο με την απόφαση, όχι με την πράξη.
Έτσι και ο Αδάμ άκουσε· «Τη μέρα που θα φάτε από το δένδρο, θα πεθάνετε», [ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου… ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε] (Γεν. 2, 17). Τι λοιπόν, την ίδια μέρα πέθανε; Καθόλου· διότι έζησε εννιακόσια χρόνια μετά από κείνη τη μέρα (Γεν. 5, 5). Πώς λοιπόν είπε ο Θεός, «την ίδια μέρα θα πεθάνετε»; Με την απόφαση, όχι στην πράξη.
Έτσι να σκεφθείς και για το ληστή, διότι δεν ήταν ακόμη καιρός της αμοιβής για τα έργα· διότι ο Απόστολος λέει για τους δίκαιους «Και όλοι αυτοί, αν και είχαν καλή μαρτυρία δια μέσου της πίστης τους, δεν πήραν ότι είχε υποσχεθεί ο Θεός, διότι είχε προβλέψει ο Θεός κάτι ανώτερο, ώστε να μη φθάσουν εκείνοι στην τελειότητα χωρίς εμάς», [Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι] (Εβρ. 11, 39-40).
[1] Λουκ. 23, 42. Σύνοψη της ερμηνείας των Πατέρων στο χωρίο αυτό παραθέτει ο Θεοφύλακτος αρχιεπίσκοπος Αχρίδος (11ος αι.) στην «Ερμηνεία στα τέσσερα ιερά Ευαγγέλια».
Οσίου Εφραίμ του Σύρου. Έργα. τ. Ζ΄.
μετ. Κωνσταντίνου Γ. Φραντζολά.
εκδ. Το Περιβόλι της Παναγίας, εκδ. Α΄ 1998.
Ελληνική Πατρολογία 