Μπορείτε να διαβάσετε ή να κατεβάσετε (download) το υπόλοιπο βιβλίο εδώ : Η νοερά άθλησις – Συλλογή διδασκαλιών των Αγίων Πατέρων και πεπειραμένων ασκητών περί της προσευχής του Ιησού Χριστού.

Ας μη λογιάσει κανείς, αδελφοί μου Χριστιανοί, πως οι Ιερωμένοι και οι Μοναχοί έχουν χρέος να προσεύχονται ακατάπαυστα και παντοτινά και όχι οι κοσμικοί. Όχι, όχι. Όλοι κοινώς οι Χριστιανοί έχουμε χρέος πάντοτε να βρισκόμαστε σε προσευχή. Διότι ο αγιώτατος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Φιλόθεος γράφει στον βίο του Αγίου Γρηγορίου του Θεσσαλονίκης, πως ο θείος Γρηγόριος είχε ένα φίλο αγαπημένο ονομαζόμενο ‘Ιώβ, απλούστατο άνθρωπο και πολύ ενάρετο, με τον οποίο συνομιλώντας μία φορά ο Άγιος, του είπε και περί προσευχής και πως κάθε Χριστιανός απλώς, πρέπει να αγωνίζεται πάντοτε στην προσευχή, και να προσεύχεται ακατάπαυστα, καθώς παραγγέλλει ο ‘Απόστολος Παύλος κοινώς σε όλους τους Χριστιανούς: «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε».

(περισσότερα…)

α΄. ´ ᾿Επειδή ἀποκοπήκαμε ἀπό τήν πρώτη καί θεία καί μακαρία ζωή λόγῳ τῆς παραβάσεως τοῦ προπάτορος, καί μακρυνθέντες ἀπό τόν Θεό, γίναμε ἐξόριστοι τοῦ Παραδείσου, καί ξεπέσαμε σε μία πολύ ἁμαρτωλή ζωή, καί κατακριθήκαμε στό νά πεθάνουμε, καί κατατεμαχισθήκαμε σέ ἀναρίθμητες γνῶμες, καί πλάνες καί ἀσέβειες, ὡς δοῦλοι τοῦ ἐχθροῦ διαβόλου, μέ τίς φιληδονίες καί τά πάθη τῆς σάρκας, καί γι᾿ αὐτό εἴχαμε ἀνάγκη νά σαρκωθεῖ ὁ Θεός, ὁ ῾Οποῖος δέν ὑπέφερε τήν ζημία τοῦ πλάσματος Του, οὔτε ἤθελε νά τό ἀφήσει νά καταστραφεί· προκειμένου ἀπό Αὐτόν πού πλασθήκαμε, ἀπό Αὐτόν καί νά ἀναπλασθοῦμε, γι᾿ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγο, ὁ μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Λόγος, ὁ ῾Οποῖος ἀπ᾿ αἰῶνος ὑπάρχει μαζί μέ τόν Πατέρα, ἄχρονος ὤν, εὐσπλαγχνισθείς τήν φύση μας, ἡ ὁποία γλίστρησε καί ἀπομακρύνθηκε ἀπό τό καλό, καί ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας ἔφθασε στά βάθη τοῦ ᾅδου·  εὐδόκησε καί θέλησε νά γίνει ἄνθρωπος σέ μία ὡρισμένη στιγμή, καί νά εἰσέλθει μέσα στόν χρόνο, καί νά γίνει ὅμοιος κατά πάντα μέ μᾶς, πλήν τῆς ἁμαρτίας. Γι᾿ αὐτό ὁ ᾿Αχώρητος χωρεῖται μέσα σέ Παρθενικά σπλάγχνα, καί περιγράφεται κατά τήν σάρκα ὁ ᾿Απερίγραπτος, καί διά τῆς κοινωνίας αὐτῆς θεώνει τό πρόσλημμα, καί γίνεται ἀληθινός καί τέλειος ἄνθρωπος, Αὐτός πού πάντοτε ἦταν τέλειος Θεός.

(περισσότερα…)