Στην παραβολή του Ασώτου και περί μετανοίας

Ο γογγυσμός των Φαρισαίων και των Γραμματέων για την επιείκεια προς τους τελώνες, οι οποίοι πρώτοι άρχισαν να πλησιάζουν τον Κύριο μας με ευλάβεια και να απολαμβάνουν την διδασκαλία του, δεν εμπόδισε τους αμαρτωλούς και τους τελώνες να προχωρήσουν στο συμφέρον τους, ούτε τους απομάκρυνε από την τόσο καλή και ευτυχή εκείνη προσέγγιση.

(περισσότερα…)

Ήταν δυο αδέλφια, τα οποία, αφού μοιράστηκαν την πατρική περιουσία τους, ο ένας έμεινε στο σπίτι, ενώ ο άλλος έφυγε σε μακρινή χώρα. Εκεί, αφού κατέφαγε όλα όσα του δόθηκαν, δυστύχησε και υπέφερε μη υπομένοντας τη ντροπή από τη φτώχεια. (Λουκά 15: 11 κ.ε.)

(περισσότερα…)

«Δεῦτε, πιστοί, ἐπεργασώμεθα προθύμως τῷ Δεσπότῃ· νέμει γάρ τοῖς δούλοις τόν πλοῦτον καί ἀναλόγως ἕκαστος, πολυπλασιάσωμεν τό τῆς χάριτος τάλαντον· ὁ μέν σοφίαν κομιείτω δι᾽ ἔργων ἀγαθῶν· ὁ δέ λειτουργίαν λαμπρότητος ἐπιτελείτω· κοινωνείτω δέ τοῦ λόγου πιστός τῷ ἀμυήτῳ καί σκορπιζέτω τόν πλοῦτον πένησιν ἄλλος· οὕτω γάρ τό δάνειον πολυπλασιάσομεν καί ὡς οἰκονόμοι πιστοί τῆς χάριτος δεσποτικῆς χαρᾶς ἀξιωθῶμεν· αὐτῆς ἡμᾶς καταξίωσον, Χριστέ ὁ Θεός, ὡς φιλάνθρωπος».

Ἐλᾶτε, πιστοί, νά δουλέψουμε πρόθυμα στό Δεσπότη· διότι μοιράζει ἀπό ἀγαθότητα τόν πλοῦτο στούς δούλους, καί ὁ καθένας ἀνάλογα μέ τίς δυνατότητές του ἄς πολλαπλασιάσουμε τό τάλαντον τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἕνας ἄς παρουσιάσει σοφία μέ ἔργα ἀγαθά, ὁ ἄλλος ἄς προσφέρει (στό σύνολο) ὑπηρεσίες λαμπρές· ὁ πιστός ἄς μεταδίδει τό θεῖο λόγο σ᾽ αὐτόν πού τόν ἀγνοεῖ καί ὁ ἄλλος ἄς σκορπίζει τόν ὑλικό πλοῦτο του στούς φτωχούς. Διότι ἔτσι, ὡς πιστοί οἰκονόμοι τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, θ᾽ ἀξιωθοῦμε νά λάβουμε τή δεσποτική θεία χαρά. Αὐτή ἀξίωσέ μας ν᾽ ἀποκτήσουμε, Χριστέ ὁ Θεός, ὡς φιλάνθρωπος.

(περισσότερα…)

Ποιος μπορεί να διηγηθεί τις αταξίες, που κάνουν οι Χριστιανοί κατά την περίοδο των Αποκριών, και μάλιστα στα νησιά; Στʼ αλήθεια, θα μπορούσε να πει κανείς, ότι τότε οι Χριστιανοί δαιμονίζονται όλοι, διότι χορεύουν, παίζουν, τραγουδούν ασυνείδητα, μέχρι και αυτοί οι πλέον γέροντες.

Και, όποιος δεν χορέψει ή δεν τραγουδήσει, θεωρείται τρελλός, διότι οι άνδρες φορούν γυναικεία φορέματα και οι γυναίκες ανδρικά· διότι ντύνεται ο καθένας με διαφορετικά ρούχα και μάσκες, τις κοινώς αποκαλούμενες μουτσούνες. Τότε δεν έχει διαφορά η ημέρα από την νύχτα· διότι επίσης με την ημέρα και όλη η νύκτα ξοδεύεται σε χορούς και μασκαριλίκια· τότε δεν διαφέρουν οι λαϊκοί από τους κληρικούς και τους ιερωμένους· διότι όλοι εξ ίσου ατακτούν.

(περισσότερα…)

Α’ Σύμφωνα με την πίστη της Εκκλησίας μας, σάς διδάσκουμε και σάς πληροφορούμε ότι ο Χριστός θα παρουσιαστεί στους ανθρώπους δύο φορές και όχι μόνο μια και ότι η δεύτερη Παρουσία Του θα είναι ασύγκριτα πιο λαμπρή και πιο ένδοξη από την πρώτη. Διότι στην πρώτη φανερώθηκε σε όλη την έκτασή της η υπομονή του Χριστού, ενώ στην δεύτερη θα φανερωθεί όλη η δύναμη και η δόξα της Βασιλείας Του.

… Λοιπόν να μην μένουμε στην πρώτη Παρουσία μόνο, αλλά να περιμένουμε και τη δεύτερη. Και αν είπαμε στην πρώτη «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» (Ματθ. 21, 9), τότε που έγινε η θριαμβευτική Του είσοδος στα Ιεροσόλυμα, και στην δεύτερη θα Τού πούμε λατρευτικά: «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου», όπως ο Ίδιος μας το έχει αποκαλύψει (Ματθ. 23, 39).

(περισσότερα…)

Ἦχος πλ. β’

«Ἐννοῶ τήν ἡμέραν ἐκείνην καί τήν ὥραν, ὅταν μέλλομεν πάντες, γυμνοί καί ὡς κατάκριτοι, τῷ ἀδεκάστῳ Κριτῇ παρίστασθαι· τότε σάλπιγξ ἠχήσει μέγα, καί τά θεμέλια τῆς γῆς σεισθήσονται, καί οἱ νεκροί ἐκ τῶν μνημάτων ἐξαναστήσονται, καί ἡλικία μία πάντες γενήσονται· καί πάντων τά κρυπτά φανερά παρίστανται ἐνώπιόν σου· καί κόψονται, καί κλαύσονται, καί εἰς τό πῦρ τό ἐξώτερον ἀπελεύσονται, οἱ μηδέποτε μετανοήσαντες· καί ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει, ὁ τῶν δικαίων κλῆρος, εἰσελεύσεται εἰς παστάδα οὐράνιον».

Ἑρμηνεία

«Συλλογίζομαι τήν ἡμέρα ἐκείνη καί τήν ὥρα, ὅταν πρόκειται ὅλοι μας, γυμνοί καί ἀξιοκατάκριτοι νά παρασταθοῦμε μπροστά στόν Κριτή. Τότε θά ἠχήσει βροντερά ἡ σάλπιγγα καί θά σεισθεῖ συθέμελα ἡ γῆ. Οἱ νεκροί θά ἀνασηκωθοῦν ἀπό τούς τάφους τους καί θά ἐμφανιστοῦν ἔχοντας ὅλοι τήν ἴδια ἡλικία. Τά ἀπόκρυφα μέ μιᾶς ἐκείνη τήν ὥρα θά γίνουν φανερά ἐνώπιόν Σου. Τότε εἶναι πού θά κλάψουν γοερά καθώς θά φεύγουν γιά τή φωτιά τήν ἄσβεστη, ὅλοι ὅσοι ποτέ τους στή ζωή αὐτή δέν μετανόησαν. Ἀντίθετα οἱ δίκαιοι γεμάτοι χαρά καί ἀγαλ λίαση θά εἰσέλθουν στό αἰώνιο, τό οὐράνιο νυφικό πανηγύρι».

Αναδημοσίευση από

Ἀδελφοὶ καὶ πατέρες. Εἶναι καλὸ πρᾶγμα ἡ μετάνοια καὶ ἡ ὠφέλεια ποὺ προέρχεται ἀπὸ αὐτήν. Αὐτὸ γνωρίζοντας καὶ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Θεός μας, ὁ ὁποῖος ὅλα τὰ γνωρίζει ἐκ τῶν προτέρων, εἶπε: «Μετανοεῖτε, ἤγγικε γὰρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». Θέλετε δὲ νὰ μάθετε ὅτι χωρὶς μετάνοια, καὶ μάλιστα μετάνοια ἀπὸ τὸ βάθος τῆς ψυχῆς καὶ τέτοια ὅπως ὁ Λόγος τὴν ζητεῖ ἀπὸ ἐμᾶς, εἶναι ἀδύνατον νὰ σωθοῦμε; Ἀκοῦστε τὸν ἴδιο τὸν Ἀπόστολο ποὺ λέει «… πᾶσα ἁμαρτία ἐκτός τοῦ σώματος ἐστίν… Ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει…». Καὶ πάλι, «Παραστῆναι δεῖ ἡμᾶς ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα ἀπολήψεται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς εἰ ἔπραξε, εἴτε ἀγαθὰ εἴτε φαῦλα».

(περισσότερα…)

Ἦχ. πλ. β’

«Ἐκάθισεν Ἀδάμ, ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου, καί τήν ἰδίαν γύμνωσιν θρηνῶν ὠδύρετο. Οἴμοι, τόν ἀπάτῃ πονηρᾷ πεισθέντα καί κλαπέντα καί δόξης μακρυθέντα! Οἴμοι, τόν ἁπλότητι γυμνόν, νῦν δέ ἠπορημένον! Ἀλλ᾽ ὦ Παράδεισε, οὐκέτι σου τῆς τρυφῆς ἀπολαύσω, οὐκέτι ὄψομαι τόν Κύριον καί Θεόν μου καί Πλάστην· εἰς γῆν γάρ ἀπελεύσομαι ἐξ ἧς καί προσελήφθην. Ἐλεῆμον, Οἰκτίρμον, βοῶ Σοι· Ἐλέησόν με τόν παραπεσόντα.»

(περισσότερα…)

«…Ἔχεις ὅμως καί τρίτη ὁδό μετάνοιας. Κι ἀνάφερα πολλές ὁδούς μετάνοιας, γιά νά σοῦ κάνω μέ τήν ποικιλία τῶν ὁδῶν εὔκολη τή σωτηρία. Ποιά εἶναι αὐτή ἡ τρίτη ὁδός; Ἡ ταπεινοφροσύνη. Ἔχε ταπεινό φρόνημα καί ἐξάλειψες τό πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν. Ἔχεις καί γι᾽ αὐτήν ἀπόδειξη ἀπό τή θεία Γραφή, ἀπό τήν ἀνάγνωση τῆς παραβολῆς τοῦ Τελώνη καί τοῦ Φαρισαίου (Λουκᾶ 18, 10 ἐε. ).

Ἀνέβηκαν, λέει, ὁ Φαρισαῖος καί Τελώνης στό ναό νά προσευχηθοῦν καί ἄρχισε ὁ Φαρισαῖος νά ἀπαριθμεῖ τίς ἀρετές του. Ἐγώ δέν εἶμαι, λέει, ἁμαρτωλός ὅπως ὅλος ὁ κόσμος, οὔτε ὅπως αὐτός ὁ Τελώνης. Ἄθλια καί ταλαίπωρη ψυχή, ὅλη τήν οἰκουμένη τήν καταδίκασες, γιατί λύπησες καί τόν πλησίον σου; Δέν σοῦ ἄρκεσε ἡ οἰκουμένη, κι ἔφτασες νά καταδικάσεις καί τόν Τελώνη; Ὅλους λοιπόν τούς κατηγόρησες καί δέν λυπήθηκες οὔτε τόν ἕνα αὐτόν ἄνθρωπο. «Δέν εἶμαι ἐγώ ὅπως ὅλος ὁ κόσμος, οὔτε ὅπως αὐτός ὁ Τελώνης: Νηστεύω δύο φορές τήν ἑβδομάδα, δίνω τό δέκατο ἀπό τά ὑπάρχοντά μου στούς φτωχούς [οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης· νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι]».

(περισσότερα…)

Τό περιεχόμενο τῆς παραβολῆς τοῦ Τελώνη καὶ τοῦ Φαρισαίου (Λουκ. ιη’ 10-14) ἀποτελεῖ κάτι σὰν προγύμνασμα καὶ προετοιμασία, γιʼ αὐτοὺς πού θέλουν νὰ πλησιάσουν τὴν ἱερή ταπείνωση, πού περιέχεται σὲ ὅλες τὶς ἀρετές ἐπάνω στὶς ὁποῖες στηρίζεται πράγματι ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, καὶ νὰ ἀπέχουν ἀπὸ τὴν θεομίσητη ἀλαζονεία, ἡ ὁποία ἀποτρέπει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ κάθε φιλόχριστη ἀρετή. Ποιός λοιπὸν δὲν θὰ ποθήσει νὰ μιμηθεῖ τὸν τελώνη καὶ τὴν ἐπιστροφὴ καὶ τὴν μετάνοιά του καὶ δὲν θὰ ἀποστραφεῖ τὴν ἔπαρση τοῦ Φαρισαίου, ἀφοῦ ἡ μὲν ταπείνωση συνδέεται μὲ τὸν Χριστόν, ἡ δὲ ἀλαζονεία μὲ τὸν ὑπερήφανο δαίμονα;

Ἡ ἀλαζονεία εἶναι χωρὶς ἀμφιβολία αὐτὴ πού ἔκανε τὸν πρῶτο ἀπό τούς ἀγγέλους, πού ὀνομαζόταν καὶ ἑωσφόρος, διάβολο.

(περισσότερα…)