Μπορείτε να διαβάσετε εδώ τα υπόλοιπα κεφάλαια του βιβλίου: Χαρίσματα και χαρισματούχοι. Ανθολογία χαρισματικών εκδηλώσεων.

Το υδρόμελο

Ο ευσεβής πρίγκιπας Ιζιασλάβος έτρεφε πολλή αγάπη και σεβασμό προς τον όσιο Θεοδόσιο του Κιέβου (ΙΑ΄ αιώνας) και συχνά ερχόταν για να ευφρανθεί από τα γλυκά σαν το μέλι λόγια του.

Κάποια φορά παράτεινε τη συνομιλία μαζί του ως το απόγευμα. Έπειτα παρακολούθησε και την εσπερινή ακολουθία, οπότε σε λίγο – αυτό ήταν το θέλημα του Θεού – πιάνει μια καταρρακτώδης βροχή.

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε και υπόλοιπα κεφάλαια του βιβλίου εδώ: Γεροντικό περί ονείρων και οραμάτων.

 3. Η δαιμονική πλάνη του Νικήτα του εγκλείστου

Απ ̓ όλους τους αγωνιστές του Χριστού, περισσότερη τιμή πρέπει σ’ εκείνους τους γενναίους που ξεκόβουν από την παράταξη των άλλων μαχητών, ορμούν άφοβα μπροστά και πολεμούν τον εχθρό μόνοι τους. 

Σ’ αυτούς τους στρατιώτες του παραχωρεί κάποτε ο Κύριος να συμβεί μια μεγάλη πτώση, με άρση της χάριτος του, «ίνα μη υπεραίρωνται». Βλέποντας, ωστόσο, το ζήλο και τη γενναιότητα τους, δεν τους εγκαταλείπει οριστικά, αλλ’ αφού τους παιδαγωγήσει για ορισμένο χρόνο, τους αποκαθιστά και τους χαριτώνει πάλι, καθιστώντας τους ανίκητους από τους δαίμονες. 

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε και υπόλοιπα κεφάλαια του βιβλίου εδώ: Γεροντικό περί ονείρων και οραμάτων.

2. Ο διαβολικός εμπαιγμός του Ισαακίου του εγκλείστου

Δεν είναι δυνατό ν’ αποφύγει ο άνθρωπος τους πειρασμούς. Εάν ο πονηρός τόλμησε να πειράξει στην έρημο τον ίδιο τον Κύριο, πολύ περισσότερο τους δούλους του. Αυτό όμως γίνεται κατά παραχώρηση Θεού. Γιατί όπως το χρυσάφι δοκιμάζεται μέσα στη φωτιά και καθαρίζεται και λαμπικάρεται και αστράφτει, έτσι και ο πιστός άνθρωπος, που δοκιμάζεται μέσα στη φωτιά των πειρασμών, θα λάμψει τελικά σαν τον ήλιο μπροστά στον Θεό με τα καλά του έργα, ενώ ο εχθρός που σπέρνει τους πειρασμούς θα παραδοθεί στο αιώνιο πυρ. 

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο βιβλίο εδώ :

Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου.

Ἄν ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ «κατέφαγε» τόν ψαλμωδό Δαβίδ, τόν μακάριο Νήφωνα σάν ἄλλη φωτιά τόν κατέφλεξε ὁ ζῆλος γιά τή διάσωση τῆς ὀρθοδοξίας καί τῆς κανονικῆς τάξεως τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας.

Ο φιλόχριστος Νήφων ἔγινε μοναχός στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων στά χρόνια τῆς ἡγουμενίας τοῦ Τιμοθέου. Μοναδικό μέλημα εἶχε τό στολισμό τῆς ψυχῆς του μέ τίς ἀρετές, γι’ αυτό κοπίαζε στή νηστεία, τήν ἀγρυπνία, την προσευχή καί τήν κακοπάθεια.

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο βιβλίο εδώ :

Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου.

Όσιοι Βασίλειος και Θεόδωρος οι Σπηλαιώτες

«Ρίζα πτωμάτων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία», εἶπε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ἧς τινες ὀρεγόμενοι ἀπεπλανήθησαν…».

Τά θεόπνευστα αὐτά λόγια τοῦ σοφοῦ ἀποστόλου ἐκπληρώθηκαν κι ἐπαληθεύτηκαν στόν ὅσιο Θεόδωρο, πού πλανήθηκε καί ταλαιπωρήθηκε φρικτά ἀπό τό δαίμονα τῆς φιλαργυρίας.

Ὁ μακάριος Θεόδωρος ἦταν στόν κόσμο ἔνδοξος ἄρχοντας μέ μεγάλη περιουσία.

Κάποτε ὅμως διάβασε στό Εὐαγγέλιο τούς λόγους τοῦ Κυρίου: «Πᾶς ἐξ ὑμῶν, ὃς οὐκ ἀποτάσσεται πᾶσι τοῖς ἑαυτοῦ ὑπάρχουσιν, οὐ δύναται εἶναι μου μαθητής». Ἀμέσως μοίρασε τα πλούτη του στούς φτωχούς, ἄφησε τόν κόσμο καί τά τοῦ κόσμου καί ἦρθε στή μονή τῶν Σπηλαίων ὅπου, μετά την κανονική δοκιμασία, ἔγινε μοναχός.

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο βιβλίο εδώ :

Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου

Όσιος Ποιμήν ο ασθενής

Στό βίο τοῦ μακαρίου Ποιμένα θά βροῦμε τό ἀξιομίμητο παράδειγμα τῆς ἀγόγγυστης ἄρσεως τοῦ σταυροῦ τῶν ἀσθενειῶν. Θά διδαχτοῦμε νά σηκώνουμε μέ ὑπομονή κι εὐγνωμοσύνη κάθε σωματικό πόνο, ἀφοῦ ἔτσι γινόμαστε ἰσχυρότεροι καί στόν πνευματικό ἀγῶνα. «Ἡ γάρ δύναμις τοῦ Θεοῦ ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται». Θά διδαχτοῦμε ἐπίσης ὅτι πρέπει νά ὑπηρετοῦμε μέ καρτερία τούς ἀσθενεῖς ἀδελφούς μας, σάν νά ὑπηρετοῦμε τόν ἴδιο τόν Κύριο.

Ὁ ὅσιος Ποιμένας ἦταν ἀπό μικρός πολύ φιλάσθενος. ̓́Ἄρρωστος γεννήθηκε, ἄρρωστος μεγάλωσε. Ἀλλά ἡ ἀσθένεια τοῦ σώματος ἀπέτρεψε τήν ἀσθένεια τῆς ψυχῆς. Καθαρός «ἐκ κοιλίας μητρός» ἀπό κάθε ψυχικό μολυσμό, δέν γνώρισε τήν ἀπαίσια ὄψη τῆς ἁμαρτίας.

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο βιβλίο εδώ :

Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου.

Κάποια νύχτα ο Θεός πρόσταξε τον πατριάρχη Αβραάμ να βγει έξω από τη σκηνή του. Και τότε τού είπε: «ἀνάβλεψον δὴ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἀρίθμησον τοὺς ἀστέρας, εἰ δυνήσῃ ἐξαριθμῆσαι αὐτούς».

Κι εμείς τώρα λέμε στό φιλόθεο αναγνώστη: «’Ανάβλεψον δή εις τα σπήλαια και αρίθμησον τούς εν αυτοίς οσίους, ει δυνήση εξαριθμήσαι αυτούς». Μή νομίσεις ότι είναι μόνο τόσοι, όσους αναφέρει το βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου. Είναι πολύ περισσότεροι. Πολυάριθμα είναι τα άγια λείψανα που αναπαύονται στα σπήλαια της Λαύρας! Κι απ’ αυτά λίγα μόνο ανήκουν σε γνωστούς και επώνυμους οσίους πατέρες. Όχι μόνο οι βίοι, αλλά και τα ονόματα των περισσοτέρων δεν διασώθηκαν, γιατί οι συνεχείς πόλεμοι, οι επιδρομές και οι καταστροφές της ρωσικής γης αφάνισαν κάθε στοιχείο: βιβλία, κατάστιχα, επιγραφές…

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο βιβλίο εδώ :

Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου.

Όχι μόνο στο όνομα, αλλά και στην πνευματική ζωή, στους καρπούς της αρετής, ήταν καρποφόρος ο αξιομακάριστος Πολύκαρπος.

Ο όσιος, αφού περιφρόνησε τα υλικά και αρνήθηκε την κοσμική ζωή, ήρθε στο μοναστήρι των Σπηλαίων κι έγινε μοναχός. Εδώ αγωνίστηκε τον καλόν αγώνα της ασκήσεως, πού του απέφερε πνευματική πολυκαρπία.

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο βιβλίο εδώ :

Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου.

Τα χρόνια του μακαρίου αρχιμανδρίτη της Λαύρας των Σπηλαίων Ελισσαίου Πλετενέτσκυ (17ος αι.), σκάβοντας οι πατέρες για ν’ ανοίξουν ένα τάφο κοντά στο παρεκκλήσι του Τιμίου Προδρόμου, ανακάλυψαν απροσδόκητα το σεπτό σκήνωμα της αγίας Ιουλιανής της παρθένου. Το σώμα της ήταν άφθαρτο και ακέραιο.

Η αγία κειτόταν στο μνήμα της σαν κοπέλλα ζωντανή, πού μόλις είχε αποκοιμηθεί. Ήταν ντυμένη με πολύτιμο, μεταξωτό και χρυσοποίκιλτο ένδυμα. Στο λαιμό της ήταν κρεμασμένο περιδέραιο με χρυσά νομίσματα και μαργαριτάρια. Στο νεανικό της κεφάλι ήταν τοποθετημένο χρυσό στεφάνι με διαμάντια. Στα χέρια χρυσά δαχτυλίδια και στ’ αυτιά σκουλαρίκια με πολύτιμα πετράδια.

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο βιβλίο εδώ :

Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου.

Ο Σίμων, επίσκοπος Βλαντιμίρ και Σουζντάλ, με την αγία ζωή και το ποιμαντικό του έργο στερέωσε την αγία ορθόδοξη πίστη ανάμεσα στους Ρώσους.

Ο μακάριος Σίμων, πριν γίνει επίσκοπος, αξιώθηκε να λάβει το μοναχικό σχήμα στη μονή των Σπηλαίων και να μιμηθεί τούς ασκητικούς αγώνες και τις αρετές των αγίων πατέρων της.

(περισσότερα…)