Μπορείτε να διαβάσετε και τα υπόλοιπα κεφάλαια εδώ: Οσίου Εφραίμ του Σύρου. Έργα.
Για το να μην είναι κανείς λοίδορος
Μακάριος και τρισμακάριος αυτός που δεν έβλαψε τη γλώσσα του κακολογώντας τους άλλους, και δε μόλυνε την καρδιά του δια μέσου της γλώσσας του, αλλά και δεν ευχαριστήθηκε με την κακολογία των άλλων – έχοντας υπόψη του ότι όλοι είμαστε αξιοκατάκριτοι [μνήσθητι ὅτι πάντες ἐσμὲν ἐν ἐπιτιμίοις] (Σοφ. Σειρ. 8, 5) – αντίθετα αισθάνθηκε αποστροφή για ένα τέτοιο πάθος. Διότι αυτός που δεν κακολογεί τον άλλο, τηρεί τον εαυτό του άμεμπτο.
Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν αντιμετωπίζει αφορμές για να αμαρτήσει, και η συνείδηση του δε μολύνεται. Αυτός που αποφεύγει το πνεύμα της κακολογίας, τηρεί τον εαυτό του μακριά από σύγκρουση με κακούς, και νικά φάλαγγα δαιμόνων. Αυτός που δεν απέκτησε τη συνήθεια να κακολογεί, απέκτησε θησαυρό απαραβίαστο. Όποιος δεν λύγισε, ώστε να κακολογεί τους άλλους, αυτός ξέφυγε την αδελφοκτονία, και δεν θα κακολογηθεί από τους άλλους. Όποιος δεν κυριεύθηκε από το πνεύμα της κακολογίας, αυτός αληθινά αντιλήφθηκε ότι είναι άνθρωπος με σάρκα, και τηρεί τον εαυτό του ακηλίδωτο.
Όποιος δεν συναναστρέφεται τους λοίδορους, αυτός θα κατοικήσει μαζί με τους Αγγέλους. Όποιος δεν δηλητηρίασε τα αυτιά του και τη γλώσσα του με την κακολογία, ένας τέτοιος άνθρωπος είναι γεμάτος από το «γιατρικό» της αγάπης. Όποιος δεν μολύνει το στόμα του με τις κακολογίες, αυτού του ανθρώπου το στόμα ευωδιάζει τους καρπούς του ̔Αγίου Πνεύματος. Μακάριος λοιπόν αληθινά, και άλλη μια φορά μακάριος, είναι εκείνος που τήρησε τον εαυτό του μακριά από την κακολογία.
Οσίου Εφραίμ του Σύρου. Έργα. τ. Α΄.
μετ. Κωνσταντίνου Γ. Φραντζολά.
εκδ. Το Περιβόλι της Παναγίας, εκδ. Α΄ 1988.
Ελληνική Πατρολογία 