Μπορείτε να διαβάσετε και υπόλοιπα κεφάλαια του βιβλίου εδώ: «Ημείς μωροί δια Χριστόν». (Βίος και πολιτεία οσίων σαλών).
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Θ΄
Ο ΕΓΚΡΑΤΗΣ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
(19 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1392 μ.Χ)
Πότε ακριβώς γεννήθηκε ο όσιος Θεόδωρος, δεν μας είναι γνωστό. Στα νεανικά του χρόνια έμαθε να διαβάζει και να γράφει καλά. Μεγαλωμένος από τους γονείς του μέσα στη φτώχεια και στην αγάπη του Θεού, συχνά έβρισκε καταφύγιο στην Αγία Γραφή και στα συναξάρια των αγίων. Ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιασμένος με τα εκούσια μαρτύρια των αγίων και με την υπομονή που έδειχναν, προκειμένου να πετύχουν την αιώνια μακαριότητα.
Όταν ενηλικιώθηκε, απέκτησε άσβηστο ζήλο να μιμηθεί τους οσίους στην εγκράτεια και στην νηστεία. Δεν έτρωγε τίποτα τις Τετάρτες και τις Παρασκευές. αλλά τις υπόλοιπες μέρες έτρωγε μόνο μετά τη δύση του ηλίου και βρισκόταν συνεχώς μέσα στην εκκλησία. Τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «Ημείς μωροί δια Χριστόν…» (Α΄ Κορινθ. 4, 10), διαπέρασαν βαθιά μέσα στη καρδιά του και ακολουθώντας τα παραδείγματα των μεγάλων ασκητών, των δια Χριστόν σαλών, διάλεξε για την σωτηρία της ψυχής του το μονοπάτι της σαλότητας.
Αφού εγκατέλειψε το πατρικό του σπίτι και τα εγκόσμια, δεν είχε μόνιμη κατοικία. Περπατούσε χωρίς παπούτσια και μισόγυμνος, ακόμη και τους πιο σκληρούς χειμώνες. Εάν κάποιο ευσεβές πρόσωπο του έδινε κάτι, θα το έδινε αμέσως ελεημοσύνη στους φτωχούς. Πολλοί τον περιγελούσαν, τον χλεύαζαν με λόγια, τον χτυπούσαν, αλλά αυτός τα υπέμενε όλα με υπομονή. Τη νύχτα, όταν οι υπόλοιποι ξεκουράζονταν, ο όσιος Θεόδωρος δινόταν στην προσευχή. Προσευχόταν επίμονα για την ευημερία και την ειρήνη της πόλης.
Είδαμε πιο πριν στο βίο του οσίου Νικολάου, ότι ο όσιος Θεόδωρος ήταν σύγχρονος του και είχε φτάσει σε τέτοια μέτρα αρετής, που μπορούσε να περπατάει πάνω στο νερό, όταν κάτι τέτοιο ήταν αναγκαίο για να εξυπηρετήσει το σχέδιο του Θεού. Και οι δυο όσιοι είχανε μεγάλη αγάπη και σεβασμό αναμεταξύ τους, αλλά έχοντας αφήσει όλες τις κοσμικές συνήθειες, ακόμη και αυτή την φιλία, υποκρινόταν ο ένας τον μισητό εχθρό του άλλου, προκειμένου να φέρουν σε μετάνοια τους κατοίκους της πόλης και να σταματήσουν τις εχθροπραξίες.
Το γεγονός ότι κατοικούσε η θεία χάρη στον όσιο Θεόδωρο αποκαλύφθηκε και από άλλα περιστατικά. Τού είχε δοθεί το χάρισμα της προφητείας και υπήρχαν περιπτώσεις που μπορούσε να περνάει μέσα στους δρόμους φωνάζοντας:
– «Εκτός αν έρθει ψωμί από τον ουρανό»!
Η προειδοποίηση του αναπόφευκτα αποδεικνυόταν σωστή, καθότι πείνα ή έλλειψη σιταριού προέκυπτε.
Κάποτε, σταμάτησε στη μέση μιας πυκνοκατοικημένης περιοχής και είπε:
– «Θα καθαριστεί ο τόπος εδώ· θα φυτρώσουν χόρτα».
Λίγο αργότερα, μια μεγάλη φωτιά ξέσπασε και έκαψε ολοσχερώς το συγκεκριμένο μέρος που είχε υποδείξει ο όσιος.
Όταν αντιλήφθηκε την επικείμενη κοίμηση του ο άγιος, χαιρετούσε αυτούς που συναντούσε στο δρόμο του με τη φράση:
– «Αντίο, πηγαίνω μακριά». Πέρασε όλη τη νύχτα προσευχόμενος, αρρώστησε για μερικές μέρες και έπειτα, αφού κοινώνησε, παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό στις 19 Ιανουαρίου 1392.
Είχε ζητήσει να ενταφιαστεί κοντά στην αγορά και η επιθυμία του πραγματοποιήθηκε. Στη συνέχεια, ένα παρεκκλήσι χτίστηκε πάνω από τον τάφο του και είναι γνωστό ότι πολλοί θεραπεύτηκαν εκεί. Τα λείψανα του αργότερα μεταφέρθηκαν σε ένα πέτρινο παρεκκλήσι στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στην ίδια πόλη. Γράφτηκε συγκεκριμένη ακολουθία για τον όσιο και η μνήμη του άρχισε να γιορτάζεται στις 19 Ιανουαρίου, αμέσως μετά την κοίμηση του.
«Ημείς μωροί δια Χριστόν». (Βίος και πολιτεία οσίων σαλών)
εκδ. Ιεράς Καλύβης, Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου
Νέα Σκήτη, Αγίου όρους, 2006.
Ελληνική Πατρολογία 