Η Οσία Ισιδώρα της Αιγύπτου, η δια Χριστόν σαλή.

Μπορείτε να διαβάσετε και υπόλοιπα κεφάλαια του βιβλίου εδώ: «Ημείς μωροί δια Χριστόν». (Βίος και πολιτεία οσίων σαλών).


ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄.

Η ΟΣΙΑ ΙΣΙΔΩΡΑ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ
(20 Μαΐου 369 μ.Χ.)

Η Αγία Ισιδώρα της Αιγύπτου, είχε πολύ μεγάλη ταπείνωση. Η σαλότητα της έκανε τις άλλες μοναχές της μονής να μη κάθονται μαζί της στην τράπεζα. Εν τούτοις, αυτή έκανε υπακοή σε όλες τις αδελφές σαν να ήταν προσωπική υπηρέτρια κάθε μοναχής.

Αντί να φοράει μοναχική μαντήλα στο κεφάλι και σανδάλια στα πόδια, κάλυψε το κεφάλι της με ένα κουρέλι και περπατούσε χωρίς παπούτσια. Τρεφόταν με αποφάγια που παρέμεναν στα πιάτα που έπλενε.

Πολλές από τις αδελφές θύμωναν μαζί της, αλλά η ευλογημένη μοναχή ανεχόταν τα πάντα με υπομονή και σιωπή. Καμμία δεν την άκουσε να αντιλογεί ή να γκρινιάζει. Όσο πιο απάνθρωπα της φέρονταν οι άλλες μοναχές τόσο εκείνη χαιρόταν. Η κρυμμένη αρετή της ήταν γνωστή μόνο στο Θεό, ο οποίος επέλεξε να την δοξάσει ακόμη και σε αυτήν την ζωή.

Η αγιότητα της αποκαλύφθηκε στον ερημίτη Πιτιρούμ, ένα διάσημο ασκητή της εποχής, από άγγελο Κυρίου που του εμφανίστηκε.

Ο Άγιος Πιτιρούμ πήγε στο μοναστήρι και ζήτησε να δει τις μοναχές. Όλες συγκεντρώθηκαν γύρω του, εκτός από τη Οσία Ισιδώρα. Ο γέροντας διέταξε να παρουσιαστεί μπροστά του η αγία, την οποία έφεραν βίαια αμέσως οι μοναχές.

Μόλις την είδε, ο Άγιος Πιτιρούμ έπεσε στα πόδια της και είπε,

– «Ευλόγησε με, Αμμά».

Η οσία τότε έπεσε κάτω και τον ικέτευσε να την ευλογήσει εκείνος.

Όλοι έμειναν έκπληκτοι από αυτό το γεγονός και κάποια από τις μοναχές είπε:

– «Αββά, όχι! Είναι ντροπή! Η αδελφή είναι ανόητη».

– «Εσείς είστε ανόητες», απάντησε ο γέροντας. «Έχει μεγαλύτερη αρετή από σας και από εμένα! Είναι η μητέρα μας και προσεύχομαι την ημέρα της κρίσης, να βρεθώ το ίδιο στην αρετή με αυτήν»!

Όταν οι μοναχές άκουσαν αυτό, έπεσαν στα πόδια του με δάκρυα και άρχισαν να εξομολογούνται τις παραβάσεις τους ενάντια στην οσία σαλή. Ο Άγιος Πιτιρούμ προσευχήθηκε για αυτές και έφυγε.

Αρκετές ημέρες αργότερα, η οσία Ισιδώρα θέλοντας να αποφύγει τη δόξα και τις τιμές από τις συμμονάστριες της, άφησε τη μονή και κανείς δεν έμαθε ποτέ που πήγε ή που αναπαύτηκε.


«Ημείς μωροί δια Χριστόν». (Βίος και πολιτεία οσίων σαλών)
εκδ. Ιεράς Καλύβης, Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου
Νέα Σκήτη, Αγίου όρους, 2006.


Σχολιάστε

Σχολιάστε