1. Την περασμένη Κυριακή η Εκκλησία μνημόνευε την απερίγραπτη φιλανθρωπία του Θεού προς εμάς που παρουσιάζεται με την παραβολή του σωσμένου Ασώτου. Την σημερινή Κυριακή διδάσκει περί της μελλούσης φρικωδέστατης κρίσεως του Θεού, χρησιμοποιώντας μια καλή τάξη και ακολουθώντας τις προφητικές φωνές· διότι, λέει, «θα σού ψάλω, Κύριε, έλεος και κρίση», και «μια φορά λάλησε ο Θεός και άκουσα τα δύο αυτά, ότι το κράτος είναι του Θεού και δικό σου, Κύριε, το έλεος, διότι εσύ θ’ αποδώσεις στον καθένα κατά τα έργα του».

2. Το έλεος λοιπόν και η μακροθυμία προηγείται της Θείας κρίσεως. Πραγματικά ο Θεός, έχοντας και περιέχοντας κατ’ εξοχή όλες τις αρετές, και όντας συγχρόνως δίκαιος και ελεήμων, επειδή το έλεος δεν συμβαδίζει με την κρίση, σύμφωνα με το γραμμένο, «να μη ευσπλαχνισθείς πτωχό κατά την κρίση», ευλόγως ο Θεός κατένειμε το καθένα στον καιρό του· τον παρόντα καιρό τον όρισε για την μακροθυμία, τον μέλλοντα για την ανταπόδοση. Γι’ αυτό τα τελούμενα στην Εκκλησία η Θεία Χάρη διέθεσε κατά τέτοιο τρόπο, ώστε εμείς αντιλαμβανόμενοι τούτο, ότι την συγγνώμη για τα αμαρτήματα λαμβάνουμε από τα εδώ συμβαίνοντα, να σπεύσουμε, όσο ζούμε ακόμη στον παρόντα βίο, να επιτύχουμε το αιώνιο έλεος και να καταστήσουμε τους εαυτούς μας άξιους της Θείας φιλανθρωπίας. Διότι εκείνη η κρίση, η τελευταία, είναι ανελέητη γι’ αυτόν που δεν έδειξε έλεος.

(περισσότερα…)

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Στο Ευαγγέλιο της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. Και περί ευσπλαχνίας και Ευποιΐας.

1.Τὴν περασμένη Κυριακὴ ἡ Ἐκκλησία μνημόνευσε τὴν ἀπερίγραπτη φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ πρὸς ἐμᾶς ποὺ παρουσιάζεται μὲ τὴν παραβολὴ τοῦ σεσωσμένου ἀσώτου. Τὴν σημερινὴ Κυριακὴ διδάσκει περὶ τῆς μελλούσης φρικωδεστάτης κρίσεως τοῦ Θεοῦ, χρησιμοποιώντας μιὰ καλὴ τάξη καὶ ἀκολουθώντας τὶς προφητικὲς φωνές· διότι, λέγει, «θὰ σοῦ ψάλω, Κύριε, ἔλεος καὶ κρίσι», καὶ «μιὰ φορὰ ἐλάλησε ὁ Θεὸς καὶ ἄκουσα τὰ δυὸ αὐτά, ὅτι τὸ κράτος εἶναι τοῦ Θεοῦ καὶ ἰδικό σου, Κύριε, τὸ ἔλεος, διότι ἐσὺ θ’ ἀποδώσης στὸν καθένα κατὰ τὰ ἔργα του».

(περισσότερα…)

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΤΙΣ ΕΠΤΑ ΚΑΘΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΙΑΚΩΒΟΥ, ΠΕΤΡΟΥ, ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΔΑ.

 Καινοὺς δὲ οὐρανοὺς καὶ γῆν καινὴν κατὰ τὸ ἐπάγγελμα αὐτοῦ προσδοκῶμεν (Β΄ Πετρ. γ΄ 13).

[Η ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ ΤΗΣ ΚΤΙΣΗΣ]

Με τα λόγια αυτά δείχνει ο Κορυφαίος (=Πέτρος), ότι ο ουρανός και η γη, αν και έχουν να φθαρούν δια πυρός, δεν πρόκειται να πάνε στην ανυπαρξία και στο μη ον, αλλά θα μεταβληθούν και θα μεταστοιχειωθούν προς το καλύτερο, και με απλά λόγια, πρόκειται να γίνουν καινούργια. Όχι γιατί πρόκειται να δημιουργηθεί άλλος ουρανός, και άλλη γη, εκ του μη όντως [να έρθουν] στο είναι, αλλά γιατί ο ίδιος αυτός ουρανός, και η ίδια αυτή η γη, πρόκειται δια του πυρός να χωνεύσουν κάθε φθαρτό, κάθε άχρηστο και περιττό, και αφού αποβάλλουν κάθε τροπή και μεταβολή των κινήσεων τους, πρόκειται να γίνουν άφθαρτα, άτρεπτα, αναλλοίωτα, και λαμπρότατα.

(περισσότερα…)

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΤΙΣ ΕΠΤΑ ΚΑΘΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΙΑΚΩΒΟΥ, ΠΕΤΡΟΥ, ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΔΑ.

Οἱ δὲ νῦν οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ τῷ αὐτοῦ λόγῳ τεθησαυρισμένοι εἰσὶ πυρὶ τηρούμενοι εἰς ἡμέραν κρίσεως καὶ ἀπωλείας τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων (Β΄ Πετρ. γ΄ 7).

…Ο ουρανός λοιπόν λέει και η γη, είναι αποταμιευμένα και γεμάτα με φωτιά, με τον παντοδύναμο λόγο του Θεού, και φυλάνε αυτή τη φωτιά για να κατακάψουν τους ασεβείς ανθρώπους κατά την ημέρα της κρίσεως.

Με τα λόγια δε αυτά αναιρεί ο Απόστολος της κακοδοξίες και φλυαρίες των ανωτέρω αιρετικών που πρόκειται να λένε, ότι η παρουσία του Χριστού δεν θα γίνει, ούτε ο Κόσμος αυτός πρόκειται να φθαρεί.

Και σαν να λέει έτσι, ότι καθώς παλιά από τα νερά που είχε ο ουρανός και η γη, έγινε ο παγκόσμιος κατακλυσμός, και καταποντίστηκε ο Kόσμος, έτσι και στην δευτέρα παρουσία του Κυρίου, όταν θα ολοκληρωθεί το καθορισμένο από τον Θεό χρονικό διάστημα του παρόντος αιώνος, πρόκειται ο Θεός να κατακάψει όλο τον Κόσμο, και να κολάσει (=τιμωρήσει) τους ασεβείς και παράνομους ανθρώπους, με το πυρ και τη φωτιά εκείνη που ο ουρανός περιέχει στον εαυτό του, και ο αιθέρας. Διότι κατά τον Σεβηριανό [Γαβάλων] όλα είναι πυρ, και η αστραπή, και οι αστέρες, και ο ήλιος, και η σελήνη (Λόγος α΄ εις την εξαήμερον). Επομένως ο αιθέρας, γι’ αυτό λέγεται αιθέρας γιατί αίθει δηλαδή καίει, από τις θερμές και εκπυρωτικές ενέργειες των φωστήρων και των άστρων.

(περισσότερα…)