Θ΄. Το Άγιο Πνεύμα πάντοτε υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, αλλά είναι πάντοτε ενωμένο και αριθμείται μαζί με τον Πατέρα και τον Υιό. Διότι δεν θα άρμοζε ποτέ να ελλείπει ο Υιός από τον Πατέρα ή το Πνεύμα από τον Υιό, επειδή θα ήταν σε μέγιστο βαθμό άδοξη η θεότητα, σαν από μεταμέλεια ακριβώς να ήλθε σε συμπλήρωση για να γίνει τέλεια.

[Το Άγιο Πνεύμα] λοιπόν πάντοτε και αιώνια μεταλαμβάνεται [με τις θείες ενέργειες του], δεν μεταλαμβάνει· οδηγεί στην τελείωση [τούς ανθρώπους], δεν τελειώνεται· παρέχει την πνευματική πλήρωση, δεν έχει ανάγκη πληρώσεως· αγιάζει, δεν αγιάζεται· κάνει [τούς ανθρώπους] θεούς, δεν θεώνεται.

(περισσότερα…)

Μόλις ακούσαμε τον «υιό της βροντής», τον Ιωάννη, ή μάλλον το Άγιο Πνεύμα που από αλιέα και χειροτέχνη τον έκανε συγγραφέα και κήρυκα θείων όντως και υψηλών υποθέσεων, να μας εκθέτει το θαύμα, της σωματικής και πνευματικής αναβλέψεως, του εκ γενετής τυφλού. Στο προηγούμενο κεφάλαιο ανέλυσε την πολλή και εκτεταμένη διάλεξη του Κυρίου, με την οποία καθοδηγούσε τον απειθή και δύστροπο εβραϊκό λαό στη θεογνωσία του Πατρός και του Υιού, απομακρύνοντας τον νου τους από την έννοια της μοναρχίας· τους άνοιγε την πόρτα για να περάσουν από την νομική παράδοση στη Χάρη, οδηγώντας τους ομαλά από την Παλαιά στην Καινή Διαθήκη, όπως κάποτε από την έρημο προς την πλούσια και εύφορη γη.

(περισσότερα…)

Σήμερα ο Χριστός διαλαλεί σε μας τους άθλους της Σαμαρείτιδας και πρέπει το φτωχό πλοιάριο του λόγου μου να διαπλεύει το πέλαγος των κατορθωμάτων της. Βλέπω την πίστη της και θέλω να φτιάξω το εγκώμιό της και μαζί σας να επαινέσω την φτωχιά και την πλούσια, την πόρνη και την απόστολο, την άσωτη και την πιστή, την πολύγαμο και πολυδύναμη, αυτή που πολλούς μόλυνε και που τον μονογενή γιό του Θεού υπηρέτησε. Αυτή που μολύνθηκε και καθαρίστηκε, που δίψασε κι επιθύμησε νερό ζωντανό, και κληρονόμησε τα νάματα της χάρης του ουρανού.

Τι λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης που βροντερά φανέρωσε τα άρρητα μυστήρια; Φτάνει ο Ιησούς σε μια πόλη της Σαμάρειας, που λέγεται Συχάρ, και στο μέρος που ο Ιακώβ έδωσε στο γιό του τον Ιωσήφ. Ήταν εκεί το πηγάδι του Ιακώβ, κουρασμένος λοιπόν ο Ιησούς από την οδοιπορία κάθισε πάνω στο χείλος του πηγαδιού. Ήταν η έκτη ώρα περίπου. Ήρθε μια γυναίκα απ’ τη Σαμάρεια να βγάλει νερό. Της λέει ο Ιησούς, δώσε μου να πιω. Οι μαθητές του είχαν φύγει στην πόλη για ν’ αγοράσουν τρόφιμα. Κουρασμένος ο Ιησούς.

(περισσότερα…)

«Ἐν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. (Κατά την τελευταία και επισημότερη από τις άλλες ημέρες της εορτής [της Σκηνοπηγίας] στάθηκε όρθιος ο Ιησούς και με δυνατή φωνή είπε: ’’Εάν κανείς αισθάνεται δίψα, ας έλθει κοντά μου και ας πίνει. Εκείνος που πιστεύει σε εμένα,  σύμφωνα με τους λόγους της Γραφής, θα γίνει αστείρευτη πνευματική πηγή· και από την καρδιά του θα αναβλύζουν ποταμοί από ολόδροσο τρεχούμενο νερό.’’)» [Ιω.7,37-38].

Εκείνοι οι οποίοι προσέρχονται για να ακούσουν το θείο κήρυγμα και είναι προσεκτικοί στα θέματα της πίστης, πρέπει να επιδεικνύουν τον έντονο πόθο όσων διψούν για να ξεδιψάσουν και ανάλογη επιθυμία να ανάβουν μέσα τους, διότι έτσι θα μπορέσουν να συγκρατήσουν με ασφάλεια όσα λέγονται. Άλλωστε και οι διψασμένοι, όταν πάρουν στα χέρια τους ένα ποτήρι με νερό, το πίνουν με μεγάλη προθυμία και τότε πια σβήνουν τη δίψα τους και ησυχάζουν.

(περισσότερα…)

«Οι Μυροφόρες κηρύττουν την ανάσταση του Χριστού.
Ερμηνεία των διαφορών των τεσσάρων ευαγγελιστών».

Επειδή σήμερα πρόκειται να μιλήσουμε για τη ζωοπάροχη ανάσταση του Χριστού, ελάτε να δούμε -σύμφωνα με τα λόγια του Ησαΐα- τις γυναίκες που έρχονται από το θέαμα του κενού τάφου του Χριστού και κηρύσσουν όσα έχουν δει. Αυτές είναι οι μυροφόρες γυναίκες που ακολουθούσαν τη Μαρία τη Μαγδαληνή. Όταν πλέον ο φθόνος των μισόθεων Ιουδαίων καταλάγιασε και αυτός που φθονούσαν αναπαυόταν σωματικώς στον τάφο, τότε ακριβώς εκείνος είχε αναστηθεί, αφού με τη θεϊκή του εξουσία απογύμνωσε τον Άδη.

(περισσότερα…)

ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΙΓ΄. Αναφέρεται στο: «Σταυρωθέντα και ταφέντα» 

ΚΓ’. Εμείς όμως ας επανέλθουμε στο θέμα των προφητικών αποδείξεων που μου ζητήσατε. Σταυρώθηκε ο Κύριος, έχεις ακούσει όλες τις μαρτυρίες. Βλέπεις τον τόπο του Γολγοθά. Συμφωνείς και το επικροτείς επαινετικά και δοξολογικά. Πρόσεξε μήπως καμιά φορά, σε περίοδο διωγμού, Τον απαρνηθείς. Να μην ευφραίνεσαι μόνο σε περίοδο ειρήνης για τον Σταυρό, αλλά και σε καιρό διωγμού να έχεις την ίδια πίστη. Να μην είσαι φίλος του Ιησού τον καιρό της ειρήνης και τον καιρό του πολέμου να γίνεσαι εχθρός. Παίρνεις τώρα άφεση των αμαρτημάτων σου και πνευματική δωρεά τα χαρίσματα του Βασιλιά. Όταν έλθει ο πόλεμος, πολέμησε γενναία για το Βασιλιά σου. Ο Ιησούς σταυρώθηκε για σένα, ο αναμάρτητος. Και συ ο αμαρτωλός, δεν θα σταυρωθείς για Εκείνον, που σταυρώθηκε για σένα και τις αμαρτίες σου; Δεν πρόκειται να Τού κάνεις χάρη. Τού το χρωστάς. Θα δώσεις αυτό που έχεις πάρει πιο μπροστά. Όταν θα σταυρωθείς για χάρη Εκείνου, είναι σαν να ομολογείς ότι Εκείνος για χάρη σου σταυρώθηκε στο Γολγοθά…

(περισσότερα…)

Ήλιος της δικαιοσύνης ο τριήμερος ανέτειλε σήμερα κι’ ολόκληρη φώτισε την πλάση. Ο τριήμερος και προαιώνιος Χριστός, το τσαμπί του σταφυλιού, βλάστησε και τον κόσμο πλημμύρισε από χαρά. Την αβασίλευτη αυγή ας δούμε. Πριν έρθει η αυγή, ας τη δούμε σήμερα και απ’ τη φωτοπλημμύρα ας γεμίσουμε από χαρά. Τις πόρτες του Άδη ανοίγει ο Χριστός και οι νεκροί σηκώθηκαν σαν να κοιμούνταν. Αναστήθηκε ο Χριστός που ανασταίνει τους πεσμένους και ανάστησε μαζί Του τον Αδάμ.

 Αναστήθηκε ο Χριστός, Αυτός που ανασταίνει όλους και ελευθέρωσε την Εύα απ’ την κατάρα. Αναστήθηκε ο Χριστός, που Αυτός μόνος ανασταίνει και χαροποίησε τον ακατάστατο πρώτα κόσμο, σε όλα το ρυθμό και την τάξη εγκαθιστώντας. Σηκώθηκε ο Κύριος, όπως αυτός που κοιμάται, και τους εχθρούς Του όλους τους χτύπησε και τους ντρόπιασε. Αναστήθηκε κι είναι η χαρά το δώρο Του σ’ όλη την κτίση. Αναστήθηκε κι άνοιξε του Άδη η φυλακή. Αναστήθηκε και τη φθορά της φύσης σε αφθαρσία τη μετάλλαξε. Αναστήθηκε ο Χριστός, κι αποκατάστησε τον Αδάμ στην παλιά δόξα της αθανασίας.

(περισσότερα…)

Ψηφιδωτό της Μονής Δαφνίου

ΕΩΘΙΝΟΝ Ζ’ Ἦχος βαρὺς

Ἰδοὺ σκοτία καὶ πρωΐ, καὶ τί πρὸς τὸ μνημεῖον Μαρία ἕστηκας, πολὺ σκότος ἔχουσα ταῑς φρεσίν; ὑφ’ οὗ ποῦ τέθειται ζητεῖς ὁ Ἰησοῦς. Ἀλλ’ ὅρα τοὺς συντρέχοντας Μαθητάς, πῶς τοῖς ὀθονίοις καὶ τῷ σουδαρίῳ, τὴν Ἀνάστασιν ἐτεκμήραντο, καὶ ἀνεμνήσθησαν τῆς περὶ τούτου Γραφῆς. Μεθ’ ὧν, καὶ δι’ ὧν καὶ ἡμεῖς, πιστεύσαντες, ἀνυμνοῦμέν σε τὸν ζωοδότην Χριστόν.

Ἦχος πλ. α’

Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός, καὶ δοξάσατε Χριστόν, τὸν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν.

Ἦχος πλ. β’

Τὴν ἀνάστασίν σου, Χριστὲ Σωτήρ, Ἄγγελοι ὑμνοῦσιν ἐν οὐρανοῖς, καὶ ἡμᾶς τοὺς ἐπὶ γῆς καταξίωσον ἐν καθαρᾷ καρδίᾳ σὲ δοξάζειν.

(περισσότερα…)

«Καί διερχόμενος ὁ Ἰησοῦς εἶδεν ἄνθρωπον τυφλόν ἐκ γενετῆς. Καί ἠρώτησαν αὐτόν οἱ μαθηταί του, λέγοντες· Διδάσκαλε, ποῖος ἥμαρτεν, αὐτός ἤ οἱ γονεῖς του, ὥστε νά γεννηθῇ τυφλός;» [Καί παράγων εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς. Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ραββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ;] (Ιω. 9, 1-2)

1. «Καί διερχόμενος ὁ Ἰησοῦς εἶδεν ἄνθρωπον τυφλόν ἐκ γενετῆς». Ἐπειδή εἶναι πάρα πολύ φιλάνθρωπος καί φροντίζει γιά τήν σωτηρίαν μας καί θέλοντας νά κλείσει τά στόματα τῶν ἀχάριστων, δέν παραλείπει νά κάνει ἀπό ἐκεῖνα πού ἔπρεπε νά κάνει καί ἄν ἀκόμη κανείς δέν τόν πρόσεχε. Αὐτό λοιπόν γνωρίζοντας καλά καί ὁ προφήτης ἔλεγε· «Γιά νά δικαιωθεῖς μέ τούς λόγους σου καί νά νικήσεις μέ τήν κρίση σου» [ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε] (Ψαλμ. 50, 6).

(περισσότερα…)

Μόλις ἀκούσαμε τὸν «υἱὸ τῆς βροντῆς», τὸν Ἰωάννη, ἢ μᾶλλον τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποὺ ἀπὸ ἁλιέα καὶ χειροτέχνη τὸν ἔκαμε συγγραφέα καὶ κήρυκα Θείων ὄντως καὶ ὑψηλῶν ὑποθέσεων, νὰ μᾶς ἐκθέτει τὸ θαῦμα τῆς σωματικῆς καὶ πνευματικῆς ἀναβλέψεως τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ.

Στὸ προηγούμενο κεφάλαιο ἀνέλυσε τὴν πολλὴ καὶ ἐκτεταμένη διάλεξη τοῦ Κυρίου, μὲ τὴν ὁποία καθοδηγοῦσε τὸν ἀπειθῆ καὶ δύστροπο ἑβραϊκὸ λαὸ στὴ θεογνωσία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ, ἀπομακρύνοντας τὸν νοῦ τους ἀπὸ τὴν ἔννοια τῆς μοναρχίας· τοὺς ἄνοιγε τὴν πόρτα γιὰ νὰ περάσουν ἀπὸ τὴν νομικὴ παράδοση στὴ Χάρη, ὁδηγῶντας τους ὁμαλά ἀπὸ τὴν Παλαιὰ στὴν Καινὴ Διαθήκη, ὅπως κάποτε ἀπὸ τὴν ἔρημο πρὸς τὴν πλούσια καὶ εὔφορη γῆ.

(περισσότερα…)