Μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο βιβλίο εδώ :

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Πνευματικά Γυμνάσματα.

Μελέτη ΛΓ΄. Στην Πεντηκοστή, κατά την οποία ενήργησε το Πνεύμα το Άγιο στους Αποστόλους.

Συλλογίσου αγαπητέ, πως το Πανάγιο Πνεύμα όταν κατέβηκε στο υπερώο εν είδει πύρινων γλωσσών, σαν ένας σφοδρότατος άνεμος και βροντή, γέμισε όλο τον οίκο, στον οποίο ήταν καθισμένοι οι θείοι Απόστολοι και προσεύχονταν· «καί ἐπλήρωσε τόν οἶκον, οὗ ἦσαν καθήμενοι» (Πραξ. β΄. 2)· και τον έκανε σαν μία κολυμβήθρα, όπως λέει ο Θεσσαλονίκης Γρηγόριος, για να βαπτίσει τους Αποστόλους με την θεία χάρη του, περί του οποίου αυτού βαπτίσματος προείπε σ’ αυτούς ο Κύριος· «ὑμεῖς δέ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι ἁγίῳ οὐ μετά πολλάς ταύτας ἡμέρας» (Πράξ. α΄ 5).

(περισσότερα…)

1. Είναι μεγάλα, αγαπητοί, και ξεπερνούν κάθε ανθρώπινη λογική τα χαρίσματα που μας δώρισε σήμερα ο φιλάνθρωπος Θεός. Γι’ αυτό λοιπόν ας χαιρόμαστε όλοι μαζί και χορεύοντας από χαρά ας υμνήσουμε τον Κύριο μας. Γιατί η σημερινή ημέρα είναι για μας εορτή και πανήγυρη. Όπως δηλαδή η μία εποχή διαδέχεται την άλλη και το ένα ηλιοστάσιο το άλλο, έτσι ακριβώς και στην Εκκλησία, η μία εορτή διαδέχεται την άλλη και μας πηγαίνουν από τη μία στην άλλη.

Πριν από λίγες ημέρες λοιπόν εορτάσαμε την σταύρωση, το πάθος, την ανάσταση, ύστερα από αυτά την ανάληψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στον ουρανό. Σήμερα όμως συναντήσαμε την ίδια την κορυφή των αγαθών, φθάσαμε στη μητρόπολη των εορτών, βρισκόμαστε στην πραγματοποίηση της υπόσχεσης του Κυρίου. «Γιατί αν εγώ φύγω», λέει, «θα σας στείλω τον Παράκλητο και δε θα σας αφήσω ορφανούς» (Ιω. 16, 7).

(περισσότερα…)

Ο ΛΑ΄ Λόγος είναι ο σπουδαιότερος από τους θεολογικούς Λόγους του Αγίου Γρηγορίου. Εκφωνήθηκε στο ναό της Αγίας Αναστασίας, στην Κωνσταντινούπολη, το 380, πιθανόν κατά το διάστημα μεταξύ Ιουλίου και Νοεμβρίου. Είναι η πρώτη φορά που σε ειδική πραγματεία, αφιερωμένη στο Άγιο Πνεύμα, ομολογείται και καταδεικνύεται η θεότητα και το ομοούσιο του Αγίου Πνεύματος.

Ο Γρηγόριος διακηρύσσει την ορθή πίστη της Εκκλησίας ότι «εκ φωτός του Πατρός, φως καταλαμβάνοντες τον Υιόν εν φωτί τω Πνεύματι» (§ 3). Καταρρίπτει, στη συνέχεια, τους συλλογισμούς των αιρετικών Πνευματομάχων με θεολογικά επιχειρήματα (§ 4-21) και τέλος, απαντώντας στο επιχείρημα ότι στην Αγία Γραφή δεν δηλώνεται ρητά η θεότητα του Πνεύματος, παραθέτει πλήθος χωρίων, όπου υποδεικνύεται η θεότητα του Πνεύματος (§ 29-30). Αλλά και το ίδιο το Πνεύμα τώρα, σύμφωνα με το Γρηγόριο, φανερώνει στους άξιους βαθύτερα και σαφέστερα ότι είναι Θεός, ένα από τα τρία πρόσωπα της μιας θεότητας (§ 26).

(περισσότερα…)

Θ΄. Το Άγιο Πνεύμα πάντοτε υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, αλλά είναι πάντοτε ενωμένο και αριθμείται μαζί με τον Πατέρα και τον Υιό. Διότι δεν θα άρμοζε ποτέ να ελλείπει ο Υιός από τον Πατέρα ή το Πνεύμα από τον Υιό, επειδή θα ήταν σε μέγιστο βαθμό άδοξη η θεότητα, σαν από μεταμέλεια ακριβώς να ήλθε σε συμπλήρωση για να γίνει τέλεια.

[Το Άγιο Πνεύμα] λοιπόν πάντοτε και αιώνια μεταλαμβάνεται [με τις θείες ενέργειες του], δεν μεταλαμβάνει· οδηγεί στην τελείωση [τούς ανθρώπους], δεν τελειώνεται· παρέχει την πνευματική πλήρωση, δεν έχει ανάγκη πληρώσεως· αγιάζει, δεν αγιάζεται· κάνει [τούς ανθρώπους] θεούς, δεν θεώνεται.

(περισσότερα…)

«Καὶ ταῦτα εἰπὼν βλεπόντων αὐτῶν ἐπήρθη, καὶ νεφέλη ὑπέλαβεν αὐτὸν ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν». Πράξεις 1, 9

Καθώς οι έντεκα Απόστολοι κοίταζαν, ο Κύριος ανελήφθη. Ανέστη εκ νεκρών χωρίς μάρτυρες, όμως ανελήφθη στους ουρανούς παρουσία μαρτύρων. Ο σφραγισμένος τάφος στο βράχο έκρυψε τη δόξα της ανάστασης, κατά την στιγμή της πραγματοποιήσεως της· ένα φωτεινό, διάφανο σύννεφο αποκαλύπτει τη δόξα της Αναλήψεως τη στιγμή που πραγματοποιείται.

Γιατί αυτή η διαφορά; Ίσως διότι η ανάσταση του Κυρίου, μετά την κάθοδό Του στον Άδη, ήταν μια άνοδος από την κόλαση στον παράδεισο και δεν υπήρχε τότε χώρος για επίγειους μάρτυρες, και μόνο οι πατριάρχες και οι προφήτες, οι οποίοι είχαν αναχωρήσει από την επίγεια ζωή, θα μπορούσαν να είναι μάρτυρές της. Όμως την Ανάληψη του Κυρίου, ως άνοδο από την γη στον ουρανό, μπορούσαν φυσικά να την δουν οι Απόστολοι, που βρίσκονταν επί της γης κι έβλεπαν προς τον ουρανό.

(περισσότερα…)

Μόλις ακούσαμε τον «υιό της βροντής», τον Ιωάννη, ή μάλλον το Άγιο Πνεύμα που από αλιέα και χειροτέχνη τον έκανε συγγραφέα και κήρυκα θείων όντως και υψηλών υποθέσεων, να μας εκθέτει το θαύμα, της σωματικής και πνευματικής αναβλέψεως, του εκ γενετής τυφλού. Στο προηγούμενο κεφάλαιο ανέλυσε την πολλή και εκτεταμένη διάλεξη του Κυρίου, με την οποία καθοδηγούσε τον απειθή και δύστροπο εβραϊκό λαό στη θεογνωσία του Πατρός και του Υιού, απομακρύνοντας τον νου τους από την έννοια της μοναρχίας· τους άνοιγε την πόρτα για να περάσουν από την νομική παράδοση στη Χάρη, οδηγώντας τους ομαλά από την Παλαιά στην Καινή Διαθήκη, όπως κάποτε από την έρημο προς την πλούσια και εύφορη γη.

(περισσότερα…)

Σήμερα ο Χριστός διαλαλεί σε μας τους άθλους της Σαμαρείτιδας και πρέπει το φτωχό πλοιάριο του λόγου μου να διαπλεύει το πέλαγος των κατορθωμάτων της. Βλέπω την πίστη της και θέλω να φτιάξω το εγκώμιό της και μαζί σας να επαινέσω την φτωχιά και την πλούσια, την πόρνη και την απόστολο, την άσωτη και την πιστή, την πολύγαμο και πολυδύναμη, αυτή που πολλούς μόλυνε και που τον μονογενή γιό του Θεού υπηρέτησε. Αυτή που μολύνθηκε και καθαρίστηκε, που δίψασε κι επιθύμησε νερό ζωντανό, και κληρονόμησε τα νάματα της χάρης του ουρανού.

Τι λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης που βροντερά φανέρωσε τα άρρητα μυστήρια; Φτάνει ο Ιησούς σε μια πόλη της Σαμάρειας, που λέγεται Συχάρ, και στο μέρος που ο Ιακώβ έδωσε στο γιό του τον Ιωσήφ. Ήταν εκεί το πηγάδι του Ιακώβ, κουρασμένος λοιπόν ο Ιησούς από την οδοιπορία κάθισε πάνω στο χείλος του πηγαδιού. Ήταν η έκτη ώρα περίπου. Ήρθε μια γυναίκα απ’ τη Σαμάρεια να βγάλει νερό. Της λέει ο Ιησούς, δώσε μου να πιω. Οι μαθητές του είχαν φύγει στην πόλη για ν’ αγοράσουν τρόφιμα. Κουρασμένος ο Ιησούς.

(περισσότερα…)

«Ἐν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. (Κατά την τελευταία και επισημότερη από τις άλλες ημέρες της εορτής [της Σκηνοπηγίας] στάθηκε όρθιος ο Ιησούς και με δυνατή φωνή είπε: ’’Εάν κανείς αισθάνεται δίψα, ας έλθει κοντά μου και ας πίνει. Εκείνος που πιστεύει σε εμένα,  σύμφωνα με τους λόγους της Γραφής, θα γίνει αστείρευτη πνευματική πηγή· και από την καρδιά του θα αναβλύζουν ποταμοί από ολόδροσο τρεχούμενο νερό.’’)» [Ιω.7,37-38].

Εκείνοι οι οποίοι προσέρχονται για να ακούσουν το θείο κήρυγμα και είναι προσεκτικοί στα θέματα της πίστης, πρέπει να επιδεικνύουν τον έντονο πόθο όσων διψούν για να ξεδιψάσουν και ανάλογη επιθυμία να ανάβουν μέσα τους, διότι έτσι θα μπορέσουν να συγκρατήσουν με ασφάλεια όσα λέγονται. Άλλωστε και οι διψασμένοι, όταν πάρουν στα χέρια τους ένα ποτήρι με νερό, το πίνουν με μεγάλη προθυμία και τότε πια σβήνουν τη δίψα τους και ησυχάζουν.

(περισσότερα…)

«Οι Μυροφόρες κηρύττουν την ανάσταση του Χριστού.
Ερμηνεία των διαφορών των τεσσάρων ευαγγελιστών».

Επειδή σήμερα πρόκειται να μιλήσουμε για τη ζωοπάροχη ανάσταση του Χριστού, ελάτε να δούμε -σύμφωνα με τα λόγια του Ησαΐα- τις γυναίκες που έρχονται από το θέαμα του κενού τάφου του Χριστού και κηρύσσουν όσα έχουν δει. Αυτές είναι οι μυροφόρες γυναίκες που ακολουθούσαν τη Μαρία τη Μαγδαληνή. Όταν πλέον ο φθόνος των μισόθεων Ιουδαίων καταλάγιασε και αυτός που φθονούσαν αναπαυόταν σωματικώς στον τάφο, τότε ακριβώς εκείνος είχε αναστηθεί, αφού με τη θεϊκή του εξουσία απογύμνωσε τον Άδη.

(περισσότερα…)

ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΙΓ΄. Αναφέρεται στο: «Σταυρωθέντα και ταφέντα» 

ΚΓ’. Εμείς όμως ας επανέλθουμε στο θέμα των προφητικών αποδείξεων που μου ζητήσατε. Σταυρώθηκε ο Κύριος, έχεις ακούσει όλες τις μαρτυρίες. Βλέπεις τον τόπο του Γολγοθά. Συμφωνείς και το επικροτείς επαινετικά και δοξολογικά. Πρόσεξε μήπως καμιά φορά, σε περίοδο διωγμού, Τον απαρνηθείς. Να μην ευφραίνεσαι μόνο σε περίοδο ειρήνης για τον Σταυρό, αλλά και σε καιρό διωγμού να έχεις την ίδια πίστη. Να μην είσαι φίλος του Ιησού τον καιρό της ειρήνης και τον καιρό του πολέμου να γίνεσαι εχθρός. Παίρνεις τώρα άφεση των αμαρτημάτων σου και πνευματική δωρεά τα χαρίσματα του Βασιλιά. Όταν έλθει ο πόλεμος, πολέμησε γενναία για το Βασιλιά σου. Ο Ιησούς σταυρώθηκε για σένα, ο αναμάρτητος. Και συ ο αμαρτωλός, δεν θα σταυρωθείς για Εκείνον, που σταυρώθηκε για σένα και τις αμαρτίες σου; Δεν πρόκειται να Τού κάνεις χάρη. Τού το χρωστάς. Θα δώσεις αυτό που έχεις πάρει πιο μπροστά. Όταν θα σταυρωθείς για χάρη Εκείνου, είναι σαν να ομολογείς ότι Εκείνος για χάρη σου σταυρώθηκε στο Γολγοθά…

(περισσότερα…)