Μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο βιβλίο εδώ :

Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου.

Ἄν ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ «κατέφαγε» τόν ψαλμωδό Δαβίδ, τόν μακάριο Νήφωνα σάν ἄλλη φωτιά τόν κατέφλεξε ὁ ζῆλος γιά τή διάσωση τῆς ὀρθοδοξίας καί τῆς κανονικῆς τάξεως τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας.

Ο φιλόχριστος Νήφων ἔγινε μοναχός στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων στά χρόνια τῆς ἡγουμενίας τοῦ Τιμοθέου. Μοναδικό μέλημα εἶχε τό στολισμό τῆς ψυχῆς του μέ τίς ἀρετές, γι’ αυτό κοπίαζε στή νηστεία, τήν ἀγρυπνία, την προσευχή καί τήν κακοπάθεια.

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο βιβλίο εδώ :

Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου.

Όσιοι Βασίλειος και Θεόδωρος οι Σπηλαιώτες

«Ρίζα πτωμάτων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία», εἶπε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ἧς τινες ὀρεγόμενοι ἀπεπλανήθησαν…».

Τά θεόπνευστα αὐτά λόγια τοῦ σοφοῦ ἀποστόλου ἐκπληρώθηκαν κι ἐπαληθεύτηκαν στόν ὅσιο Θεόδωρο, πού πλανήθηκε καί ταλαιπωρήθηκε φρικτά ἀπό τό δαίμονα τῆς φιλαργυρίας.

Ὁ μακάριος Θεόδωρος ἦταν στόν κόσμο ἔνδοξος ἄρχοντας μέ μεγάλη περιουσία.

Κάποτε ὅμως διάβασε στό Εὐαγγέλιο τούς λόγους τοῦ Κυρίου: «Πᾶς ἐξ ὑμῶν, ὃς οὐκ ἀποτάσσεται πᾶσι τοῖς ἑαυτοῦ ὑπάρχουσιν, οὐ δύναται εἶναι μου μαθητής». Ἀμέσως μοίρασε τα πλούτη του στούς φτωχούς, ἄφησε τόν κόσμο καί τά τοῦ κόσμου καί ἦρθε στή μονή τῶν Σπηλαίων ὅπου, μετά την κανονική δοκιμασία, ἔγινε μοναχός.

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο βιβλίο εδώ :

Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου

Όσιος Ποιμήν ο ασθενής

Στό βίο τοῦ μακαρίου Ποιμένα θά βροῦμε τό ἀξιομίμητο παράδειγμα τῆς ἀγόγγυστης ἄρσεως τοῦ σταυροῦ τῶν ἀσθενειῶν. Θά διδαχτοῦμε νά σηκώνουμε μέ ὑπομονή κι εὐγνωμοσύνη κάθε σωματικό πόνο, ἀφοῦ ἔτσι γινόμαστε ἰσχυρότεροι καί στόν πνευματικό ἀγῶνα. «Ἡ γάρ δύναμις τοῦ Θεοῦ ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται». Θά διδαχτοῦμε ἐπίσης ὅτι πρέπει νά ὑπηρετοῦμε μέ καρτερία τούς ἀσθενεῖς ἀδελφούς μας, σάν νά ὑπηρετοῦμε τόν ἴδιο τόν Κύριο.

Ὁ ὅσιος Ποιμένας ἦταν ἀπό μικρός πολύ φιλάσθενος. ̓́Ἄρρωστος γεννήθηκε, ἄρρωστος μεγάλωσε. Ἀλλά ἡ ἀσθένεια τοῦ σώματος ἀπέτρεψε τήν ἀσθένεια τῆς ψυχῆς. Καθαρός «ἐκ κοιλίας μητρός» ἀπό κάθε ψυχικό μολυσμό, δέν γνώρισε τήν ἀπαίσια ὄψη τῆς ἁμαρτίας.

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο βιβλίο εδώ :

Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου.

Κάποια νύχτα ο Θεός πρόσταξε τον πατριάρχη Αβραάμ να βγει έξω από τη σκηνή του. Και τότε τού είπε: «ἀνάβλεψον δὴ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἀρίθμησον τοὺς ἀστέρας, εἰ δυνήσῃ ἐξαριθμῆσαι αὐτούς».

Κι εμείς τώρα λέμε στό φιλόθεο αναγνώστη: «’Ανάβλεψον δή εις τα σπήλαια και αρίθμησον τούς εν αυτοίς οσίους, ει δυνήση εξαριθμήσαι αυτούς». Μή νομίσεις ότι είναι μόνο τόσοι, όσους αναφέρει το βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου. Είναι πολύ περισσότεροι. Πολυάριθμα είναι τα άγια λείψανα που αναπαύονται στα σπήλαια της Λαύρας! Κι απ’ αυτά λίγα μόνο ανήκουν σε γνωστούς και επώνυμους οσίους πατέρες. Όχι μόνο οι βίοι, αλλά και τα ονόματα των περισσοτέρων δεν διασώθηκαν, γιατί οι συνεχείς πόλεμοι, οι επιδρομές και οι καταστροφές της ρωσικής γης αφάνισαν κάθε στοιχείο: βιβλία, κατάστιχα, επιγραφές…

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο βιβλίο εδώ :

Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου.

Όχι μόνο στο όνομα, αλλά και στην πνευματική ζωή, στους καρπούς της αρετής, ήταν καρποφόρος ο αξιομακάριστος Πολύκαρπος.

Ο όσιος, αφού περιφρόνησε τα υλικά και αρνήθηκε την κοσμική ζωή, ήρθε στο μοναστήρι των Σπηλαίων κι έγινε μοναχός. Εδώ αγωνίστηκε τον καλόν αγώνα της ασκήσεως, πού του απέφερε πνευματική πολυκαρπία.

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο βιβλίο εδώ :

Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου.

Τα χρόνια του μακαρίου αρχιμανδρίτη της Λαύρας των Σπηλαίων Ελισσαίου Πλετενέτσκυ (17ος αι.), σκάβοντας οι πατέρες για ν’ ανοίξουν ένα τάφο κοντά στο παρεκκλήσι του Τιμίου Προδρόμου, ανακάλυψαν απροσδόκητα το σεπτό σκήνωμα της αγίας Ιουλιανής της παρθένου. Το σώμα της ήταν άφθαρτο και ακέραιο.

Η αγία κειτόταν στο μνήμα της σαν κοπέλλα ζωντανή, πού μόλις είχε αποκοιμηθεί. Ήταν ντυμένη με πολύτιμο, μεταξωτό και χρυσοποίκιλτο ένδυμα. Στο λαιμό της ήταν κρεμασμένο περιδέραιο με χρυσά νομίσματα και μαργαριτάρια. Στο νεανικό της κεφάλι ήταν τοποθετημένο χρυσό στεφάνι με διαμάντια. Στα χέρια χρυσά δαχτυλίδια και στ’ αυτιά σκουλαρίκια με πολύτιμα πετράδια.

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο βιβλίο εδώ :

Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου.

Ο Σίμων, επίσκοπος Βλαντιμίρ και Σουζντάλ, με την αγία ζωή και το ποιμαντικό του έργο στερέωσε την αγία ορθόδοξη πίστη ανάμεσα στους Ρώσους.

Ο μακάριος Σίμων, πριν γίνει επίσκοπος, αξιώθηκε να λάβει το μοναχικό σχήμα στη μονή των Σπηλαίων και να μιμηθεί τούς ασκητικούς αγώνες και τις αρετές των αγίων πατέρων της.

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε και το βιβλίο: Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου.

Η 28η Αυγούστου (10 Σεπτεμβρίου ν. η) είναι ημέρα μνήμης για όλους όσους ασκήθηκαν και έλαμψαν στα Σπηλαία τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου, Αγίους, Βασιλείς, Ιερείς, Αρχιερείς, Μάρτυρες και Μοναχούς.

Ο Ιερομόναχος Μελέτιος Συρίγος, το 1643 ταξίδεψε το Κίεβο της μικρής Ρωσίας και κατόπιν παρότρυνσης του Μητροπολίτη Κιέβου Πέτρου Μογίλα, συνέταξε ακολουθία στους Οσίους Πατέρες της Λαύρας των Σπηλαίων, με τίτλο: »Ακολουθία και προσευχητικός κανόνας των Οσίων των Σπηλαίων του Κιέβου και όλων των Αγίων έλαμψαν στη Μικρή Ρωσία΄΄.

Στην ακολουθία μνημονεύονται οι: Βασιλιάς Βλαδίμηρος, Αρχιερείς Αλέξιος, Βαρλαάμ, Γρηγόριος, Διονύσιος, Ιλαρίων, Ιωνάς, Κυπριανός, Λαυρέντιος, Νήφων, Νικήτας, Πέτρος, Στέφανος, Φώτιος. Όσιοι Αγαπητός, Αθανάσιος, Αλύπιος, Αντώνιος, Αρέθας, Γεράσιμος, Δαμιανός, Έρασμος, Θεοδόσιος, Θεόφιλος, Ησαΐας, Ιερεμίας, Ισαάκ, Ιωάννης, Λαυρέντιος, Λεόντιος, Μάρκος, Ματθαίος, Μιχαήλ, Μωυσής, Νικόδημος, Νικόλαος, Νίκων, Νίκων, Νέστωρ, Ονησοφόρος, Ποιμήν, Πρόχορος, Σπυρίδων. Μάρτυρες Βασίλειος, Ευστράτιος, Θεόδωρος.

(περισσότερα…)

Ο Όσιος Νέστωρ

Μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο βιβλίο εδώ :

Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου.

«Πάντα ματαιότης τὰ ἀνθρώπινα, ὅσα οὐχ ὑπάρχει μετὰ θάνατον·

Ο Όσιος Νέστωρ έζησε στη σεβάσμια μονή των Σπηλαίων στα χρόνια των μακαρίων πατέρων Αντωνίου και Θεοδοσίου, και κατέγραψε με περισσή σοφία τα περιστατικά της μεταφυτεύσεως του μοναχικού βίου από τον Άθωνα στη Ρωσία.

Γεννημένος στο Κίεβο το 1050, ήρθε δεκαεπτά χρονών στην Πετσέρσκαγια, «ποθών τον βίον της ασκήσεως». Την εποχή εκείνη ο όσιος Αντώνιος είχε αποσυρθεί και ασκήτευε απομονωμένος στο σπήλαιο, ενώ ο μακάριος Θεοδόσιος ήταν απασχολημένος με την ανοικοδόμηση της μονής.

(περισσότερα…)

Ο Όσιος Νικόλαος

Μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο βιβλίο εδώ :

Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου.

«Πάντα ματαιότης τὰ ἀνθρώπινα, ὅσα οὐχ ὑπάρχει μετὰ θάνατον· οὐ παραμένει ὁ πλοῦτος, οὐ συνοδεύει ἡ δόξα· ἐπελθὼν γὰρ ὁ θάνατος, ταῦτα πάντα ἐξηφάνισται» (Ακολουθία νεκρώσιμη, εις κεκοιμημένους).

Αυτή την αλήθεια κατανόησε βαθιά ο ευσεβής πρίγκιπας Νικόλαος Σβιατόσα, γι’ αυτό άφησε τον ηγεμονικό πλούτο και την πριγκιπική δόξα και «τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο» (Λουκ. 10, 42) της μοναχικής ζωής.

(περισσότερα…)