Ἱλάσθητι, ὡς ὁ τελώνης βοῶ σοι, Σῶτερ, ἱλάσθητί μοι∙ οὐδείς γάρ τῶν ἐξ Ἀδάμ ὡς ἐγώ ἥμαρτέ σοι.
Σπλαχνίσου, Σού φωνάζω σαν τον τελώνη, Σωτήρα μου, σπλαχνίσου με! Γιατί κανένας απ’ τους απογόνους του Αδάμ δεν αμάρτησε όπως εγώ σ Εσένα.
Ωφέλιμη διδαχή για τον τελώνη και τον Φαρισαίο
Τελώνης, στα χρόνια του Χριστού, λεγόταν ο επιφορτισμένος με την είσπραξη των φόρων από το λαό για λογαριασμό των ρωμαϊκών αρχών. Οι τελώνες ήταν συνήθως άδικοι και άρπαγες, γι’ αυτό τοποθετούνταν στο ίδιο επίπεδο με τους αμαρτωλούς και τις πόρνες.
Ο τελώνης, ωστόσο, της ευαγγελικής παραβολής (Λουκ. 18,10-14), επειδή έδειξε βαθιά ταπείνωση κι έκανε θερμή εξομολόγηση στο Θεό, χτυπώντας το στήθος του και λέγοντας, ”Θεέ μου, σπλαχνίσου με, τον αμαρτωλό”, πήρε εύκολα από τον φιλάνθρωπο Κύριο όλων των ανομημάτων του την άφεση.
Ελληνική Πατρολογία 