1. «Θὰ γίνει κάποτε λιμός», εἶπε ὁ προφήτης θρηνῶντας τὴν Ἱερουσαλήμ, «ὄχι πείνα ἄρτου καὶ ὕδατος, ἀλλὰ πείνα γιά τὸν λόγο τοῦ Κυρίου». Εἶναι δέ ὁ λιμὸς, στέρηση καὶ συγχρόνως ὄρεξη τῆς ἀναγκαίας τροφῆς.
Ὑπάρχει ὅμως καὶ κάτι χειρότερο καὶ ἀθλιότερο ἀπὸ αὐτὴν τὴν πείνα. Όταν δηλαδὴ κάποιος, ἐνῶ στερεῖται τ’ ἀναγκαία γιά τὴν σωτηρία, δέν ἔχει συναίσθηση τῆς συμφορᾶς, ἐπειδὴ δέν ἔχει ὄρεξη γιά τή σωτηρία.