Μπορείτε να διαβάσετε ή να κατεβάσετε (download) το υπόλοιπο βιβλίο εδώ :

Η νοερά άθλησις – Συλλογή διδασκαλιών των Αγίων Πατέρων και πεπειραμένων ασκητών περί της προσευχής του Ιησού Χριστού.

Μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο βιβλίο εδώ :

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Αόρατος Πόλεμος.

Μερικοί μάλιστα λένε, ότι Νοερά Προσευχή λέγεται ακόμη και το εξής· όταν ο άνθρωπος αφού συμμαζέψει όλες τις νοερές δυνάμεις της ψυχής του μέσα στην καρδιά, χωρίς να πει κανένα λόγο, ούτε προφορικό, ούτε ενδιάθετο, με μόνο το νου του, νοεί και στοχάζεται αμετάβατα ότι ο Θεός είναι παρών ενώπιον του. Και ότι αυτός στέκεται μπροστά του πότε με φόβο και δέος σαν ένας κατάδικος· πότε με ζωντανή πίστη για να λάβει την βοήθειά του· και πότε με αγάπη και χαρά για να τον υπηρετήσει παντοτινά.

(περισσότερα…)

Συζήτηση Γέροντα καὶ ῾Υποτακτικοῦ

῾Υποτακτικός: Εἶναι ἐπιτρεπτὸ γιὰ ὅλους τοὺς ᾿Αδελφοὺς σὲ μία Μονὴ νὰ ἀπασχολοῦνται μὲ τὴν Προσευχὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ;

Γέροντας: ῎Οχι μόνον εἶναι ἐπιτρεπτό, ἀλλὰ καὶ ὀφείλουν νὰ τὸ κάνουν. ῞Οταν κάποιο πρόσωπο κείρεται Μοναχὸς καὶ τοῦ δίνεται ἕνα κομποσχοίνι, ποὺ καλεῖται πνευματικὸ ξίφος, προτρέπεται νὰ προσεύχεται μέρα καὶ νύχτα ἀδιάλειπτα μὲ τὴν Προσευχὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ πρακτικὴ τῆς Εὐχῆς τοῦ ᾿Ιησοῦ εἶναι γιὰ τὸν Μοναχὸ ἕνας ὅρκος. ῾Η ἐκπλήρωση αὐτοῦ τοῦ ὅρκου εἶναι ὑποχρεωτικὴ καὶ δὲν ὑπάρχει πιθανότητα ἀπαλλαγῆς.

(περισσότερα…)

«᾿Αδιαλείπτως προσεύχεσθε» (Α´ Θεσσαλ. ε´ 17)

᾿Απὸ ᾿Επιστολὴ τοῦ ῾Αγίου Θεοφάνους

Γράφετε: «Μὲ ἐπισκέφθηκε μία εὐλαβὴς γυναίκα καὶ συζητήσαμε πνευματικὰ θέματα. Κάποια στιγμὴ μιλήσαμε γιὰ τὸ θέμα τῆς προσευχῆς καὶ ἐξεπλάγην ποὺ ἄκουσα τὴν ἐπισκέπτριά μου νὰ ἐπιμένει, ὅτι ὅσοι ζοῦν στὸν κόσμο ὄχι μόνο δὲν ἔχουν δύναμη γιὰ προσευχὴ τῆς καρδιᾶς, ἀλλὰ ὅτι αὐτὴ δὲν εἶναι οὔτε κατάλληλη γι᾿ αὐτούς. Εἶπα ὅ,τι μπόρεσα, ἀλλὰ θὰ ἤθελα νὰ ζητήσω ἕναν λόγο ἀπὸ σᾶς σχετικὰ μὲ αὐτό».

῾Η ἐπισκέπτριά σας ἦταν λανθασμένη στὴν σκέψη της. ῞Οποιος δὲν ἔχει προσευχὴ τῆς καρδιᾶς δὲν ἔχει προσευχή, διότι μόνον ἡ προσευχὴ τῆς καρδιᾶς εἶναι ἀληθινὴ προσευχή, ἀποδεκτὴ καὶ εὐάρεστη στὸν Θεό. Αὐτὴ πρέπει νὰ ἀποτελεῖ τὴν οὐσία καὶ τῆς κατ᾿ ἰδίαν προσευχῆς καὶ τῆς προσευχῆς στὸν Ναό· μόλις αὐτὴ χαθεῖ, τότε ἔχουμε μόνον ἕνα ὁμοίωμα προσευχῆς, ἀλλὰ ὄχι τὴν οὐσία της.

(περισσότερα…)

Ἐπιθυμεῖτε νά μάθετε κάτι σχετικό μέ τήν προσευχή. Τί θά μποροῦσα νά σᾶς πῶ ποῦ νά μήν τό ξέρετε;

Πλησιάζοντας κανείς τόν Κύριο, ἀμέσως νοιώθει τήν ἀνάγκη νά προσευχηθεῖ. Σ’ αὐτό βοηθοῦν οἱ ἐκκλησιαστικοί ὕμνοι καί τά προσευχητάρια. Καθώς ὅμως προσεύχεται κανείς, διαπιστώνει ὅτι ἡ προσευχή τοῦ διασπᾶται καί διάφοροι λογισμοί ἀπασχολοῦν τήν ψυχή. Τότε χρειάζεται ἀγῶνας.

(περισσότερα…)

Ελέχθη από τον Απόστολο: »Θέλω πέντε λόγους διὰ τοῦ νοός μου λαλῆσαι…ἢ μυρίους λόγους ἐν γλώσσῃ’‘ [Θέλω να πω πέντε λέξεις με το νου μου…παρά δέκα χιλιάδες με τη γλώσσα] (Κορινθ Α΄. ιδ΄ 19). Χρειάζεται δε αυτό πριν απ’ όλα, με τις πέντε αυτές λέξεις, να καθαρίσουμε το νου και την καρδιά, λέγοντας αδιακόπως στα βάθη της καρδιάς: Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με. Με τον τρόπο αυτό προσευχόμενος ανέρχεσαι στη γνωστική ψαλμωδία. Διότι κάθε αρχάριος καi εμπαθής θα μπορούσε ίσως μετά βίας και όχι όπως πρέπει να εκτελεί στην καρδία του την προσευχή αυτή, όμως την ασφαλή ψαλμωδία ουδέποτε, αν προηγουμένως δεν καθαρθεί δια της νοεράς προσευχής.

(Από τα συγγράματα του Γέροντος Παισίου Βελιτσκόφσκυ. Έκδ. 1892, σ. 81).

(περισσότερα…)

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Κεφάλαιο Κε’ : Πως πρέπει να διορθώνουμε την φαντασία και ενθύμησή μας.

Αγωνίσου λοιπόν να φυλάξεις αυτόν τον νου σου αχρωμάτιστο, ασχημάτιστο, άμορφο και καθαρό, καθώς τον έπλασε ο Θεός.

Αυτό βέβαια με άλλο τρόπο δεν γίνεται, παρά αν τον επιστρέφεις και τον συμαζεύεις μέσα στον στενό τόπο της καρδιάς σου και όλου του εσωτερικού άνθρωπου· και εκεί μέσα να τον συνηθίζεις να βρίσκεται, πότε μεν προσευχόμενος με πένθος, με τον ενδιάθετο λόγο της καρδιάς, και λέγοντας. «Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού, ελέησόν με»· και να προσέχει μόνο τα λόγια της ευχής αυτής, (όπως σχετικά με αυτό σου λέω στο κς΄ κεφάλαιο), άλλοτε παρατηρώντας τον ίδιο σου τον εαυτό, μάλλον δε διά μέσου του εαυτού σου νοώντας τόν Θεό και αναπαυόμενος· (1) αυτή η θεωρία η οποία λέγεται κυκλική και απλανής. (2)

(περισσότερα…)

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης : Αόρατος πόλεμος.

Κεφάλαιο Μς΄: Τι είναι η νοερή προσευχή και πως πρέπει να γίνεται.

Η νοερή και καρδιακή προσευχή, σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες τους καλουμένους Νηπτικούς, κυρίως είναι η συγκέντρωσις του ανθρώπινου νου στην καρδιά του, και χωρίς να ομιλή με το στόμα, με μόνο τον ενδιάθετο λόγο, ο οποίος ομιλείται μέσα στην καρδιά, να λέγη αυτή τη σύντομη και μονολόγιστη προσευχή· δηλαδή το «Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με», κρατώντας λίγο και την αναπνοή (1). Καταχρηστικά όμως και ευρύτερα νοερή προσευχή λέγεται και κάθε άλλη δέησις που δεν θα γίνη με το στόμα, αλλά με τον ενδιάθετο λόγο της καρδιάς που αναφέρθηκε.

Αν, λοιπόν, αδελφέ, αγαπάς να εισακουσθής πιό εύκολα από τον Θεό και να λάβης εκείνο που του ζητάς, αγωνίζου όσο μπορείς σ’ αυτή τη νοερή προσευχή, παρακαλώντας τον Θεό με όλο σου τον νου και την καρδιά για να σε ελεήση και να σου δώση εκείνα που είναι απαραίτητα και σε συμφέρουν για τη σωτηρία σου. Διότι, όσο περισσότερο κόπο έχει αυτή η νοερή προσευχή, από εκείνη που λέγεται με το στόμα προφορικά, τόσο περισσότερο την ακούει ο Θεός, ο οποίος ακούει καλλίτερα την νοερή βοή της καρδιάς, παρά τις δυνατές φωνές του στόματος. Γι’ αυτό και έλεγε στον Μωυσή που μόνο νοερά και με την καρδιά τον παρακαλούσε για τους Ιουδαίους : «Γιατί φωνάζεις δυνατά προς εμένα; (Τι βοάς προς με;)» (Εξόδ. 14,15).

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε ή να αποθηκεύσετε (download) το βιβλίο (σε μορφή .pdf) εδώ :

Η νοερά άθλησις – Συλλογή διδασκαλιών των Αγίων Πατέρων και πεπειραμένων ασκητών περί της προσευχής του Ιησού Χριστού

Μετάφρασις εκ του Ρωσικού. Έκδοσις Τετάρτη. Υπό γέροντος Βλασίου μοναχού και της συνοδείας αυτού. Γέννησις Χριστού, Κατουνάκια Αγίου Όρους. Αθήναι 2007.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πρόλογος Δ΄εκδόσεως. (σελ. 6)
Πρόλογος (7-12)
Από τον συγγραφέα (13-15)

Εισαγωγή. Για την ιερή και θεοποιό  προσευχή: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησον με. (Συμεών Θεσσαλονίκης) (17)

Περί προσευχής, ανθρώπου που έχει απομονωθεί στο ταμείο της καρδιάς του, όπου προσεύχεται και διδάσκεται μυστικά. (Δημήτριος Ροστώφ και Γιαροσλάβ ο Θαυματουργός)

• Προοίμιο (19-20)
• Κεφάλαιο Α΄. Περί διττής συνθέσεως του ανθρώπου. Περί μαθητείας. Περί προσευχής. Και περί καρδιάς. (21-24)
• Κεφάλαιο Β΄. Περί προσευχής που θερμαίνει τον άνθρωπο και τον ενώνει με τον Θεό δια της αγάπης. (25-26)
• Κεφάλαιο Γ΄. Προσευχή που λέγεται μόνο με τα χείλη, χωρίς να προσέχει ο νους, είναι προσοχή άκαρπη. (27-28)
• Κεφάλαιο Δ΄. Μια σύντομη αλλά συχνά εκτελούμενη προσευχή, είναι περισσότερο ωφέλιμη από την παρατεταμένη. (29-31)

Α΄. Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ (Όσιος Θεοφάνης ο έγκλειστος)

• 1. Οι διαβαθμίσεις της προσευχής. (32-35)
• 2. Όποιος στερείται της νοεράς προσευχής, καμία άλλη προσευχή δεν κατέχει ορθώς. (35-36)
• 3. Κανείς δεν μπορεί να παρακάμψει τη νοερά προσευχή. (36-37)
• 4. Ερμηνεία στο: «… ὕμνοις καὶ ὠδαῖς πνευματικαῖς, ἐν χάριτι ἄδοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ» (Κολοσ. Γ΄, 16). (37-38)

Β΄

• Η προσευχή του Ιησού. (65-78)
• Η μυστική διδασκαλία. (79-90)
• Περί μνήμης Θεού. (91-99)

Γ΄

• Η ουσία της Xριστιανικής ζωής. (100-151)

Δ΄

• Τι σημαίνει να συγκεντρώνεις τον νουν εν τη καρδία. (152-187)

Ε΄

• Πως διά της προσευχής ο νους ίσταται εντός της καρδίας. (188-205)

ΣΤ΄

• Ο αγών κατά των παθών. (206-248)
• Εξωτερική και εσωτερική άσκησις. (249-267)
• Απομόνωσις. (268-283)
• Η εγρήγορσις και η παρατήρησις. (284-317)
  • 301. Δεν υπάρχει δικαιολογία για να οργίζεται ο άνθρωπος.
• Περί πλάνης. (318-332)
  • 327. Περί του καρδιακού πυρός που φωτίζει την ψυχή.

Η διδασκαλία του γέροντος Παισίου (Βελιτσκόφσκυ) περί της προσευχής του Ιησού της εκτελουμένης διά του νοός και της καρδίας.

Το μυστήριον της σωτηρίας αποκαλυπτόμενον υπό της αδιαλείπτου προσευχής.

Χριστιανική ψυχή.

Η διδασκαλία γερόντων της Μονής Βαλαάμ περί προσευχής.

Του Αββά Μάρκου.

Εκ του αοράτου πολέμου. Περί νοεράς προσευχής.

• Περικοπή εκ του βίου του Αγίου Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του θαυματουργού. Ότι πρέπει όλοι κοινώς οι Χριστιανοί να προσεύχωνται ακαταπαύστως. (289-291)
• Συμεών Νέου Θεολόγου περί Θείου φωτός. (291-292)
• Του αυτού περί ματαιότητος.
• Συμεών του Νέου Θεολόγου περί των τριών τρόπων προσευχής.
• Περί του πρώτου τρόπου της προσοχής και της προσευχής.
• Περί του δευτέρου τρόπου.
• Περί του τρίτου τρόπου.

Περί ονείρων, ότι δεν πρέπει να τα πιστεύωμεν αυτά ως φαντασίας δαιμόνων (Ιωάννου της Κλίμακος).

Ο άνθρωπος ως δημιούργημα του Θεού.

Ιερού Νικοδήμου Αγιορείτου.

• Ότι το να διδάσκει κανείς και τους ευρισκόμενους στον κόσμο, περί της νοεράς ευχής, είναι λίαν αρμόδιο. (309-311)
• Από πόσες αιτίες γεννιούνται οι κακοί λογισμοί. (311-312)
• Πόσαι και ποίαι είναι αι εσωτερικαί αιτίαι των λογισμών.
• Η ιατρεία των κακών λογισμών. Νοερά προσευχή. (315-316)

Διάφορα αποσπάσματα από το βιβλίο: »Περιπέτειες ενός προσκυνητού».

Ιωάννου Χρυσοστόμου, Σύγκρισις βασιλέως προς μοναχόν.

Παιάν του Άθωνος.

Περιεχόμενα

____________________________________________________________________________________

Μπορείτε επίσης να διαβάσετε η να αποθηκεύσετε το βιβλίο στο scribd :

Η νοερά άθλησις – Συλλογή διδασκαλιών των Αγίων Πατέρων και πεπειραμένων ασκητών περί της προσευχής του Ιησού Χριστού.

Όσιος Παίσιος Βελιτσκόφσκυ – ῾Η ᾿Αδιάλειπτος Προσευχὴ καὶ ἡ Εὐχὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ

Κεφάλαια κδ΄

«᾿Εθερμάνθη ἡ καρδία μου ἐντός μου, καὶ ἐν τῇ μελέτῃ μου ἐκκαυθήσεται πῦρ» (Ψαλμ. λη 4).

α. Νὰ εἶσαι σταθερὰ προσηλωμένος στὸν Θεό, διότι ᾿Εκεῖνος θὰ σὲ καθοδηγήση στὸ κάθε τι καὶ θὰ σοῦ ἀποκαλύψη, διὰ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, ὅλα τὰ ἐπουράνια καὶ τὰ ἐπίγεια μυστήρια.

β. ῾Ο νοῦς μας δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι σταθερὰ καὶ ἀπόλυτα προσηλωμένος στὸν Θεό, ἂν δὲν ἀποκτήσουμε τὶς ἑξῆς τρεῖς ἀρετές : τὴν ἀγάπη σὲ Αὐτὸν καὶ τοὺς ἀνθρώπους, τὴν ἐγκράτεια καὶ τὴν ἀδιάλειπτη προσευχή.

γ. ῾Η ἀγάπη ἐξορίζει τὴν ὀργή, ἡ ἐγκράτεια ἐξασθενίζει τὴν σαρκικὴ ἐπιθυμία καὶ ἡ ἀδιάλειπτος προσευχὴ διώκει ἀπὸ τὸν νοῦ τοὺς λογισμούς, φυγαδεύουσα ταυτόχρονα τὴν ἐχθρότητα καὶ τὴν ἔπαρσι.

(περισσότερα…)

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ – Η Προσευχή του Ιησού (από το βιβλίο «Υιέ μου δος μοι σην καρδίαν»

Αρχίζοντας να μιλώ για την προσευχή του Ιησού, επικαλούμαι τη βοήθεια του πανάγαθου και παντοδύναμου Ιησού ενάντια στη ραθυμία μου και αναθυμούμαι τα λόγια του δίκαιου Συμεών για τον Κύριο: « Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον» (Λουκ. 2,34). Ακριβώς όπως ο Κύριος ήταν και είναι σημείον αληθείας, ένα σημείον αντιλεγόμενο, αντικείμενο αμφισβήτησης και ασυμφωνίας μεταξύ εκείνων πού Τον γνωρίζουν και εκείνων πού δεν Τον γνωρίζουν, έτσι και η προσευχή στο πανάγιο όνομα Του, πού είναι, με την πλήρη σημασία της λέξεως, μέγα και θαυμαστό σημείο, έχει καταστεί θέμα αμφισβήτησης και διχογνωμίας μεταξύ των όσων ασκούνται σ’ αυτήν και όσων δεν την εφαρμόζουν. Κάποιος από τους Πατέρες δίκαια παρατηρεί ότι αυτός ο τρόπος προσευχής απορρίπτεται μόνον από εκείνους πού δεν τον ξέρουν και τον απορρίπτουν αυτοί από προκατάληψη και σφαλερές αντιλήψεις πού σχημάτισαν γι’ αυτόν.

(περισσότερα…)