* Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, Τόμος Δ΄ (σελ. 110-141).

Όσιος Νικήτας ο Στηθάτος

Τρίτη εκατοντάδα γνωστικών κεφαλαίων περί αγάπης και τελειώσεως του βίου

1. Ο Θεός είναι νους απαθής, πάνω από κάθε νου και κάθε απάθεια. Είναι φως και πηγή φωτος αγαθού, σοφία, λόγος και γνώση, όπως επίσης και χορηγός της σοφίας, του λόγου και της γνώσεως. Και σε όσους δόθηκαν αυτα για την καθαρότητα τους και τα βλέπομε σ’ αυτους πλούσια, σ’ αυτους ανακτηθηκε το «κατ’ εικόνα» και διατηρήθηκε, ώστε να είναι από εδώ υιοί Θεού, που καθοδηγούνται από το Πνεύμα, σύμφωνα με το ρητό: «Όσοι καθοδηγούνται από το Πνεύμα του Θεού, αυτοί είναι υιοί Θεού»(Ρωμ. 8, 14).

2. Όσοι με τους κόπους της ασκήσεως έκαναν τους εαυτους των καθαρούς από κάθε μολυσμό σαρκικό και πνευματικό(Β΄ Κορ. 7, 1), έγιναν δοχεία της αθάνατης φύσεως μεσω των χαρισμάτων του Πνεύματος. Αυτοί που έφτασαν σ’ αυτη την κατασταση, είναι γεμάτοι από αγαθό φως, και καθώς αυτό πλημμυρίζει την καρδιά τους με γαλήνη και ειρήνη, λαλούν λόγια αγαθά και η σοφία του Θεού κυλάει από τα χείλη τους με τη γνώση των θείων και των ανθρωπίνων πραγμάτων. Και ο λόγος τους είναι διαυγής και εξηγεί τα βάθη του Πνεύματος. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους δεν ισχύει νόμος(Γαλ. 5, 23), αφού μιά για πάντα ενώθηκαν με το Θεό και δέχθηκαν την καλή αλλοίωση.

(περισσότερα…)

* Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, Τόμος Δ΄ (σελ. 80-109).

Όσιος Νικήτας ο Στηθάτος

Δεύτερη εκατοντάδα φυσικών κεφαλαίων περί καθάρσεως του νου

1. Αρχή της αγάπης του Θεού είναι η καταφρόνηση των βλεπομένων και των ανθρωπίνων πραγμάτων. Μεσότητα, η κάθαρση της καρδιάς και του νου, από την οποία ανοίγουν νοερά τα μάτια του νου και αποκτούμε επίγνωση της βασιλείας των ουρανών που είναι κρυμμένη μέσα μας. Και τέλος της, ο ακράτητος έρωτας των υπερφυσικών δωρεών του Θεού και η φυσική επιθυμία της ενώσεως με το Θεό και της αιώνιας αναπαύσεως σ’ Αυτόν.

2. Όπου υπάρχει ο έρωτας του Θεού και η εργασία των νοητών πραγμάτων και η μέθεξη του απροσίτου φωτός, εκεί υπάρχει και η ειρήνη των δυνάμεων της ψυχής και η κάθαρση του νου και η ενοίκηση της Αγίας Τριάδος. Γιατί ο Κύριος είπε: «Όποιος με αγαπά, θα τηρήσει το λόγο μου, και ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει, και θα έρθομε σ’ αυτόν και θα κατοικήσομε μαζί του» .

3. Τρεις καταστάσεις του βίου υπάρχουν: η σαρκική, η ψυχική και η πνευματική. Η κάθε μία απ’ αυτές έχει αντίστοιχη διάθεση ζωής που διαφέρει από την άλλη.

(περισσότερα…)

* Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, Τόμος Δ΄ (σελ. 53-79).

Όσιος Νικήτας ο Στηθάτος

 Πρώτη εκατοντάδα πρακτικών κεφαλαίων

1. Τέσσερις νομίζω είναι οι αιτίες, οι όποιες στα πλαίσια της τέλειας τριάδας των αρετών —πίστεως, ελπίδας και αγάπης— παρακινούν να γράφει τα ωφέλιμα εκείνον που ήδη ξεπέρασε το μέσο της αρχής και έφτασε προς την τριάδα της μυστικής θεολογίας. Πρώτη αιτία είναι η ελευθερία, η ίδια δηλαδή η απάθεια της ψυχής, η οποία με την κοπιαστική εργασία προόδευσε στη φυσική θεωρία της κτίσεως και από εκεί εισήλθε στο γνόφο της θεολογίας. Δεύτερη είναι η καθαρότητα του νου που προήλθε από τα δάκρυα και την προσευχή, από τον οποίο νου γεννιέται ο λόγος της χάρης και πηγάζουν οι ποταμοί των νοημάτων. Τρίτη είναι η ενοίκηση μέσα μας της Αγίας Τριάδος, από την οποία προέρχονται οι φωτοχυσίες του Πνεύματος, που γίνονται όπως είναι συμφέρον στον καθένα που προχωρεί στην κάθαρση, για να φανερώσουν τα μυστήρια της Βασιλείας των Ουρανών και να ξεσκεπάσουν τους θησαυρούς του Θεού που είναι κρυμμένοι μέσα στην ψυχή. Τέταρτη αιτία είναι η υποχρέωση κάθε ανθρώπου που έλαβε το τάλαντο του λόγου της γνώσεως, σύμφωνα με την απειλή του Θεού που λέει: «Δούλε πονηρέ και οκνηρέ, έπρεπε εσύ να καταθέσεις τα χρήματά μου στους τραπεζίτες, ώστε όταν ερχόμουν να τα έπαιρνα με τόκο». Αυτό φοβόταν και ο Δαβίδ και έλεγε: «Ιδού, δε θα εμποδίσω, Κύριε, τα χείλη μου, συ το γνωρίζεις. Δεν έκρυψα μέσα στην καρδιά μου τη δικαιοσύνη Σου, διαλάλησα την αλήθεια Σου και τη σωτηρία που παρέχεις. Δεν έκρυψα το έλεός Σου και την αλήθειά Σου από πολυπληθή σύναξη».

(περισσότερα…)

* Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, Τόμος Δ΄ (σελ. 49-50).

Όσιος Νικήτας ο Στηθάτος

Σύντομη βιογραφία

Ο Νικήτας, ο οσιότατος πρεσβύτερος της μονής του Στουδίου, ο λεγόμενος Στηθάτος, έζησε γύρω στο 1030 μ.Χ., και χρημάτισε ο πιο γνήσιος μαθητής του Συμεών του Νέου Θεολόγου. Από αυτόν μυήθηκε πολλά μυστηριώδη μαθήματα της πνευματικής φιλοσοφίας, και τόσο πολύ μιμήθηκε τις αρετές του, ώστε να φαίνεται πράγματι σαν άλλος ήλιος δίπλα στο διδάσκαλό του, που αντανακλά στην ψυχή του όλες, να πούμε έτσι, τις φωτοειδείς ανταύγειες των χαρισμάτων και διδαγμάτων εκείνου. Αλλά και με προσωπικούς ακούραστους κόπους εμβάθυνε στη μελέτη των θείων Γραφών, συλλέγοντας πάμπολλα και ωραιότατα νοήματα από αυτές. Αυτά δεν τα έμαθε απλώς, αλλά τα δοκίμασε και τα έπαθε με μακάριο πάθος. Με όλα αυτά έκανε κατά κάποιο τρόπο τη διάνοιά του να κυοφορεί θεία και υπέροχα νοήματα, και γέννησε υψηλονόητα και σοφότατα πονήματα, όπως μπορούν άλλωστε να το κρίνουν όσοι θέλουν, από τις παρούσες τρεις εκατοντάδες κεφαλαίων του. Αυτές, αν κανείς τις ονομάσει ακριβή κανόνα της πράξεως και οδηγό της απλανούς γνώσεως και τελείωση τον θεομίμητον βίον και, μ’ ένα λόγο, ταμείο πλουσιότατο της ηθικής και αλληγορικής διδασκαλίας, θα πει την αλήθεια. Γιατί οι εκατοντάδες αυτές είναι τόσο υψηλές στα νοήματα και τόσο μεγαλόπρεπες στην καλλιέπεια της εκφράσεως, ώστε ν’ απορεί κανείς ποιο είναι που πλημμυρίζει με τόση χάρη τις ψυχές των αναγνωστών, η δύναμη των νοημάτων, ή η κομψότητα των λέξεων;

(περισσότερα…)