Μοναχού Παύλου: Ευεργετινός. Τόμος 1ος. Υπόθεση Α΄. Κανείς δεν πρέπει ποτέ να απελπίζεται, έστω και αν διέπραξε πολλές αμαρτίες, αλλά να ελπίζει, ότι δια της μετανοίας θα σωθεί. Αφήγηση Β΄: Από τον βίο της Αγίας Συγκλητικής.


Μπορείτε να διαβάσετε τον υπόλοιπο Τόμο εδώ : Ευεργετινός. Τόμος Πρώτος ή και τους 4 Τόμους εδώ: Ευεργετινός.


Η Μακάρια Συγκλητική έλεγε: πρέπει να επαινούμε τις αμελείς και οκνηρές ψυχές, τις ψυχές που εύκολα εξαντλούνται στον αγώνα του καλού, ακόμη δε και τις ψυχές που εύκολα απογοητεύονται και πέφτουν σε απόγνωση. Αυτές μάλιστα τις ψυχές και το παραμικρό καλό εάν παρουσιάσουν, πρέπει να το μεγαλοποιούμε και να το θαυμάζουμε, δίνοντας θάρρος στον αγώνα του καλού. Απ’ εναντίας, τα σοβαρά και μεγάλα σφάλματά τους να τα χαρακτηρίζουμε, ενώπιον τους, ως ελάχιστα και ανάξια λόγου.

Διότι ο διάβολος, που θέλει όλα να τα διαστρέφει, προκειμένου να επιτύχει την ψυχική μας απώλεια, καταφεύγει στην εξής πανουργία. Εις μεν τους σπουδαίους και ασκητικούς άνδρες προσπαθεί να αποκρύψει τα αμαρτήματα τους και να τους κάνει να τα λησμονούν, διά να τους εμπνεύσει την υπερηφάνεια· αντίθετα στους νεοφερμένους, των οποίων η ψυχή δεν έχει ακόμη στερεωθεί καλά στην ασκητική ζωή, εμφανίζει συνεχώς τα αμαρτήματα τους ενώπιον τους και τα εξογκώνει μάλιστα, για να τους φέρει εις απόγνωση (ώστε να εγκαταλείψουν την ασκητική τους προσπάθεια).

(περισσότερα…)

Μέγας Αθανάσιος. Βίος Οσίας Συγκλητικής. Διδαχές.

Η αγάπη

Παιδιά μου, ὅλοι ξέρουμε, πῶς θά σωθοῦμε, ἀλλά χάνουμε τήν σωτηρία μας ἀπό τήν πνευματική μας ἀμέλεια. Πρέπει λοιπόν, ἀρχικά, νά τηροῦμε μέ ἀκρίβεια τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, «ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σουκαί τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Ματθ. 22, 37-39). Αὐτή εἶναι ἡ ἀρχή τοῦ νόμου καί τό πλήρωμα τῆς χάριτος. Λίγα λόγια, ἀλλά μέ πολλή καί μεγάλη δύναμη. Ὅλες οἱ ἀρετές ἐξαρτῶνται ἀπ᾽ αὐτή, γι᾽ αὐτό καί ὁ Ἀπ. Παῦλος ὀνομάζει τήν  ἀγάπη  τέλος τοῦ νόμου. Αὐτή εἶναι ἑπομένως ἡ σωτηρία μας, ἡ διπλή ἀγάπη, ἡ ἀρχή καί τό τέλος κάθε καλοῦ ἔργου τῶν ἀνθρώπων.

(περισσότερα…)