Α΄ Από τον βίο του Μεγάλου Αντωνίου

Ο Άγιος Αντώνιος έλεγε προς τους μαθητές του, για να μην αμελούμε και να μη υποχωρούμε προ της ασκήσεως, είναι καλό να μελετούμε πάντοτε το ρητό του Αποστόλου που λέει: καθημερινά πεθαίνω, »καθ’ ημέραν αποθνήσκω». Διότι εάν και ημείς διάγουμε τον βίο μας ως αποθνήσκοντες καθημερινώς, ασφαλώς δεν θα αμαρτήσουμε.

Αυτό δε που σας προτείνω, θα το πραγματοποιήσουμε κατά τον εξής τρόπο, κατά την καθημερινή μας αφύπνιση εκ του ύπνου, ας νομίζουμε ότι δεν εγερθήκαμε εκ της κλίνης και πεθάναμε, εφ’ όσον άλλωστε και η ζωή μας, εκ φύσεως, είναι αγνώστου διαρκείας και τέλους και καθημερινώς μετριέται από την θεία πρόνοια.

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε ή να αποθηκεύσετε τον πρώτο ή και τους υπόλοιπους τόμους του Ευεργετινού εδώ.

Α΄. Παλλαδίου

Ο μακάριος Μωυσής ο Αιθίοπας, που ήταν προηγουμένως αρχηγός μεγάλης συμμορίας ληστών και έπειτα έγινε σπουδαιότατος Μοναχός, Πρεσβύτερος και εφάμιλλος των μεγάλων Πατέρων, όταν πρωτοέγινε μοναχός πολεμήθηκε τόσο πολύ από τον δαίμονα της πορνείας, ώστε παρ’ ολίγον να παραιτηθεί από τον σκοπό του.

Αντιπολέμησε όμως τον εχθρό της ψυχής με αυστηρή νηστεία και ησυχία. Κλείστηκε δηλαδή μέσα στο κελλί του, κατά συμβουλή του μεγάλου Ισιδώρου της σκήτης, και επί πολύ χρόνο δεν εξερχόταν καθόλου, δεν έτρωγε τίποτε άλλο εκτός από μία λίτρα ξερό ψωμί, εργαζόταν πάρα πολύ και έκανε πενήντα ευχές την ημέρα. (περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε ή να αποθηκεύσετε τον πρώτο ή και τους υπόλοιπους τόμους του Ευεργετινού εδώ.

Α΄. Παλλαδίου

Κάποτε ο δαίμονας της πορνείας ενόχλησε πάρα πολύ τον μακάριο Ευάγριο τον Διάκονο και, όπως ο ίδιος μας διηγήθηκε, παρέμεινε γυμνός μίαν ολόκληρη νύχτα του χειμώνα σε ένα πηγάδι, ώστε να παγώσουν οι σάρκες του.

Β΄. Του ιδίου

Για τον μακάριο Αμμώνιο, τον μαθητή του Οσίου Παμβώ, διηγούνται ότι ποτέ δεν λυπήθηκε το σώμα του, οσάκις άτοπη επανάσταση ηδονής εγέρθηκε στη σάρκα του, αλλά πάντοτε πυρακτωμένο σίδερο έβαζε στα μέλη του και έτσι ήταν συνεχώς πληγωμένος.

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε ή να αποθηκεύσετε τον πρώτο ή και τους υπόλοιπους τόμους του Ευεργετινού εδώ.

Α΄. Γρηγορίου του Διαλόγου.

Ερώτηση Πέτρου

Πως θα εξηγήσουμε το φαινόμενο που συμβαίνει σε πολλούς, κατά το οποίο, αυτοί αρπάζονται από το σώμα (αν και αυτό φαίνεται πλάνη) και θεωρούμενοι προς στιγμήν νεκροί, εφ’ όσον καθίστανται άψυχοι, πάλι ξαναγυρίζουν στην ζωή;

Απόκρισις Γρηγορίου

Αυτό το φαινόμενο Πέτρε, εάν το εννοήσει κανείς καλά, δεν είναι πλάνη, αλλά θεϊκή νουθεσία προς τον άνθρωπο. Διότι αυτό το φαινόμενο το πραγματοποιεί η ευσπλαχνία του Θεού, κατ’ οικονομίαν, και το προσφέρει ως την μεγαλύτερη δωρεά ελέους, ώστε πολλοί, μετά την έξοδο της ψυχής τους από το σώμα, να επανέρχονται πάλι στο νεκρωμένο σώμα, για να δουν μόνοι τους, με τα μάτια της ψυχής τους, τα βασανιστήρια του Άδη, τα οποία δεν πίστευαν οσάκις τα άκουγαν από τους άλλους, και τοιουτοτρόπως να φοβηθούν.

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε ή να αποθηκεύσετε τον πρώτο ή και τους υπόλοιπους τόμους του Ευεργετινού εδώ.

Α΄. Του Αββά Μάρκου.

Όταν αποφεύγεις τις θλίψεις και τους κόπους της ασκήσεως και τις καταφρονητικές ταπεινώσεις, μην ελπίζεις ότι θα μπορέσεις να επιτύχεις το έργο της μετανοίας, μέσω άλλων αρετών· διότι η κενοδοξία και η αποφυγή των πόνων, και όταν νομίζουμε ότι μας βοηθούν, στην πραγματικότητα υπηρετούν την αμαρτία.

Εάν ένας άνθρωπος πέσει σε οιανδήποτε αμαρτία, και δεν λυπηθεί αναλόγως του σφάλματος το οποίο διέπραξε, τότε εύκολα θα πέσει πάλι στο ίδιο δίχτυ.

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε ή να αποθηκεύσετε τον πρώτο ή και τους υπόλοιπους τόμους του Ευεργετινού εδώ.

Α΄. Του Αγίου Εφραίμ.

1. Αδελφοί μου, ο χρόνος που έχουμε στη διάθεση μας για να μετανοήσουμε, είναι η επίγεια ζωή. Μακάριος λοιπόν είναι αυτός που δεν έπεσε καθόλου στα δίχτυα του εχθρού. Αν όμως κάποιος, που ενεπλάκη στα δίκτυα του εχθρού, μπόρεσε να καταστρέψει τα δίχτυα του και να δραπετεύσει από την φοβερή αιχμαλωσία του Διαβόλου, και αυτός, κατά την γνώμη μου, πρέπει να μακαρίζεται, διότι, καίτοι έζησε με σάρκα, εν τούτοις ξέφυγε τον πόλεμο του εχθρού της ψυχής μας, όπως το ψάρι ξεφεύγει από το δίχτυ του ψαρά. Διότι, ως γνωστό, το ψάρι εφ’ όσον υπάρχει μέσα στο ύδωρ, εάν συλληφθεί και κατορθώσει να σκίσει το δίχτυ και να ορμήσει προς τον βυθό, σώζεται. Όταν όμως συρθεί με το δίχτυ από τον ψαρά στην ξηρά, τότε πλέον δεν δύναται να βοηθήσει τον εαυτό του.

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε ή να αποθηκεύσετε τον πρώτο ή και τους υπόλοιπους τόμους του Ευεργετινού εδώ.

1. Ένας αδελφός ρώτησε τον ‘Αββά Ποιμένα:

– Αββά, του είπε, ήταν δύο άνθρωποι, ένας Μοναχός και ο άλλος κοσμικός. Ο Μοναχός σκέφθηκε τη νύχτα, την άλλην ημέραν το πρωί να αποβάλλει το μοναχικό σχήμα και ο κοσμικός, πάλι, κατά την ίδια νύχτα, σκέφθηκε να γίνει Μοναχός.

Εν τω μεταξύ την ιδία νύχτα πέθαναν και οι δύο, χωρίς να πραγματοποιήσουν τις αποφάσεις τους. Πώς, άραγε, θα κριθούν αυτοί; Και ο Γέροντας απάντησε σ’ αυτή την απορία.

– Απλούστατα, ο Μοναχός πέθανε ως μοναχός και ο κοσμικός ως κοσμικός· διότι στην κατάσταση που βρέθηκαν κατά την ώρα του θανάτου, έφυγαν απ’ αυτό τον κόσμο.

(περισσότερα…)

Μπορείτε να διαβάσετε τον υπόλοιπο Τόμο εδώ : Ευεργετινός. Τόμος Πρώτος ή και τους 4 Τόμους εδώ: Ευεργετινός.

Θανάσιμη αμαρτία είναι εκείνη για την οποία ο άνθρωπος δεν μετανοεί.

Κανείς δεν είναι τόσον αγαθός και οικτίρμων, όπως ο Θεός. Τον άνθρωπο όμως, που επιμένει με πείσμα στην αμαρτία, και δεν μετανοεί, ούτε ο Θεός τον συγχωρεί.

Πολύ λυπούμαστε, όταν αμαρτάνουμε· ωστόσο δεχόμαστε ευχαρίστως τις αιτίες και αφορμές των αμαρτιών.

Μπορείτε να διαβάσετε τον υπόλοιπο Τόμο εδώ : Ευεργετινός. Τόμος Πρώτος ή και τους 4 Τόμους εδώ: Ευεργετινός.

Εάν πραγματικά απαρνήθηκες τον κόσμο και εμπιστεύθηκες τον εαυτό σου στον Θεό, διά της μετανοίας, μη αφήσεις τον λογισμό σου να σε στενοχωρήσει για τα προηγούμενα αμαρτήματά σου, ότι δήθεν δεν συγχωρούνται ούτε πάλι να αδιαφορήσεις για την εκπλήρωση των εντολών του Κυρίου, διότι τότε ούτε και τα προηγούμενα αμαρτήματά σου συγχωρούνται. Πρόσεχε, αδελφέ μου, από το πνεύμα, που φέρει την λύπη στον άνθρωπο· διότι είναι πολλά τα τεχνάσματά του, για να σε παγιδέψει, έως ότου σε καταστήσει ανίσχυρο.

Η κατά Θεόν λύπη, είναι χαρά, με το να βλέπεις τον εαυτό σου να παραμένει στο θέλημα του Θεού.

(περισσότερα…)