Ο Ιωάννης Μαλάλας (491-578), συνέγραψε τη Χρονογραφία. Υπάρχει και στην Ελληνική Πατρολογία (Patrologiae Graecae) του J.P.Migne, στον τόμο 97.

Έγραψε τη «Χρονογραφία» του σε 18 βιβλία, η αρχή και το τέλος των οποίων έχουν χαθεί. Τα κείμενα που μας σώζονται ξεκινούν με την μυθολογία της αρχαίας Αιγύπτου και τελειώνουν με την εκστρατεία του Μαρκιανού, ανηψιού του Ιουστινιανού, στη βόρεια Αφρική το 563 (πιστεύεται ότι το πλήρες κείμενο σταματούσε στο θάνατο του Ιουστινιανού).

Μπορείτε να διαβάσετε ή να κατεβάσετε το έργο, στην έκδοση Βόννης του 1831 εδώ :

Ιωάννης Μαλάλας. Χρονογραφία (σελίδες 1-21)

Ιωάννης Μαλάλας. Χρονογραφία (σελίδες 22-121)

Ιωάννης Μαλάλας. Χρονογραφία (σελίδες 122-221)

Ιωάννης Μαλάλας. Χρονογραφία (σελίδες 222-321)

Ιωάννης Μαλάλας. Χρονογραφία (σελίδες 322-421)

Ιωάννης Μαλάλας. Χρονογραφία (σελίδες 422-496)

Η θεματολογία της «Χρονογραφίας» είναι η εξής:

Βιβλίο 1: Κτίση του Κόσμου. Γένεσις, κατακλυσμός του Νώε, πατριάρχες του Ισραήλ.
Βιβλία 2-4: Ελληνική μυθολογία, αρχαίο Ισραήλ.
Βιβλίο 5: Τρωικός πόλεμος.
Βιβλίο 6: Αιχμαλωσία του Ισραήλ στην Βαβυλώνα
Βιβλίο 7: Ίδρυση της Ρώμης.
Βιβλίο 8: Οι κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Βιβλία 9-12: Ανάπτυξη του χριστιανισμού και της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Βιβλίο 13: Μέγας Κωνσταντίνος και Μέγας Θεοδόσιος.\
Βιβλίο 14: Θεοδόσιος Β’.
Βιβλίο 15: Ζήνων.
Βιβλίο 16: Αναστάσιος Α’.
Βιβλίο 17: Ιουστίνος Α’
Βιβλίο 18: Ιουστινιανός Α’.

Η «Χρονογραφία» αντλεί τις πληροφορίες της από ένα πλήθος πηγών, από τις οποίες κατονομάζονται οι 70. Από την αρχαία Ελληνική γραμματεία, ο Ιωάννης Μαλάλας παραπέμπει στον Αρχίλοχο, τον Ευριπίδη, τον Ηρόδοτο, τον Πείσανδρο, τον Σοφοκλή, τον Απολλώνιο Ρόδιο, τον Καλλίμαχο, τον Φιλόχορο, τον Πολύβιο, τον Αρριανό, τον Δίκτυ Κρητικό και τον Σίσυφο τον Κώο. Ακόμη, ο Ιωάννης είχε πρόσβαση σε αρχειακό υλικό και χρονολογικούς πίνακες της Αντιοχείας και της Κωνσταντινουπόλεως, κάτι που φαίνεται φερ’ ειπείν από την λεπτομερή περιγραφή των διπλωματικών επαφών της αυτοκρατορίας με τους Πέρσες. Για γεγονότα του καιρού του ο Ιωάννης προσωπικές μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, όπως και τις δικές του εμπειρίες, π.χ. για τον σεισμό της Αντιοχείας το 526.