Μπορείτε να διαβάσετε ή να αποθηκεύσετε (download) τα βιβλία (σε μορφή .pdf) πατώντας στους παρακάτω συνδέσμους (links) :
(Τόμος 1). Περί ακαταλήπτου. Λόγοι Α΄- Ε΄.
(Τόμος 2). Κατά Ανομοίων. 1. Περί Ακαταλήπτου. Λόγος ΣΤ΄. 2. Περί Ομοουσίου. Λόγοι Ζ΄-ΙΒ΄.
(Τόμος 5). Κατά Ιουδαίων. Λόγοι Ε΄-Η΄.
(Τόμος 6). Περί ιερωσύνης. Λόγοι Α΄- ΣΤ΄.
(Τομος 9). Περί μετανοίας. Ομιλίαι Α΄- Ζ΄.
(Τόμος 10). 1. Περι μετανοίας. Λόγοι Η΄- Θ΄. 2. Κατηχήσεις Θ΄- ΙΒ΄. 3. Εις Ευτρόπιον Α΄- Β΄.
(Τόμος 11). 1. Εις Θεόδωρον εκπεσόντα Α΄- Β΄. Σύγκρισις βασιλέως και μοναχού.
(Τόμος 12). 1. Περί κατανύξεως Α΄- Β ΄. 2. Προς τους πολεμούντας τον μοναχικόν βίον Α΄.
(Τόμος 13). Προς τους πολεμούντας τον μοναχικόν βίον Β΄- Γ΄.
(Τόμος 14). 1. Λόγος εν ταις Καλάνδαις. 2. Εις τον πλούσιον και τον Λάζαρον Α΄- Γ΄.
(Τόμος 15). Εις τον Λάζαρον και τον πλούσιον Δ΄- Ζ΄.
(Τόμος 16). Εις τους αδριάντας Α΄- Γ΄.
(Τόμος 17). Εις τους αδριάντας Δ΄- Θ΄.
(Τόμος 18). Εις τους αδριάντας Ι΄- ΙΣΤ΄.
(Τόμος 19). Εις τους αδριάντας ΙΖ΄- ΚΑ΄.
(Τόμος 21). Επί τον γεγονότων της θείας οικονομίας ομιλίαι Α΄.
(Τόμος 22). Επί των γεγονότων της θείας οικονομίας ομιλίαι Β΄.
(Τόμος 23). Εις πρόσωπα Παλαιάς και Καινής Διαθήκης ομιλίαι.
(Τόμος 25).1. Ότι τον εαυτόν μη αδικούντα. 2. Προς τους σκανδαλισθέντας.
(Τόμος 26). Εγκώμια εις Μάρτυρας Α΄. Τα λείψανα των μαρτύρων. όταν ήλθεν ο Βασιλεύς.
(Τόμος 27). Εγκώμια εις Μάρτυρας Β΄.
(Τόμος 28). Προς Σταγείριον. Λόγοι Α΄- Γ΄.
(Τόμος 30). Εις τας πράξεις των Αποστόλων. Ομιλίαι Α΄-Δ΄. εις την παραβολή του κακού οφειλέτου.
Τόμος 31. Περί Άννης. Ομιλίαι Α΄- Ε΄ . Εις την θεραπείαν της Χαναναίας.
(Τόμος 35). Χαιρετήσατε την Πρίσκιλλαν και τον Ακύλαν Α – Β . Εις τον ιερόν θεσμόν του γάμου Α -Γ΄.
(Τόμος 37). Περί ελεημοσύνης Α – Γ . Εαν πεινά ο εχθρός σου… Περί χηρείας.
(Τόμος 41). Εις την Γένεσιν. Ομιλίαι Α΄- Ζ΄.
(Τόμος 42). Εις την Γένεσιν. Ομιλίαι Η΄- ΙΔ΄.
(Τόμος 43). Εις την Γένεσιν. Ομιλίαι ΙΕ΄- ΙΘ΄.
(Τόμος 44). Εις την Γένεσιν. Ομιλίαι Κ΄- ΚΔ΄.
(Τόμος 45). Εις την Γένεσιν. Ομιλίαι ΚΕ΄- ΚΘ΄.
(Τόμος 46). Εις την Γένεσιν. Ομιλίαι Λ΄- ΛΕ΄.
Τόμος 47. Εις την Γένεσιν. Ομιλίαι ΛΣΤ΄- ΜΑ΄.
Τόμος 48. Εις την Γένεσιν. Ομιλίαι ΜΒ΄- ΜΖ΄.
Τόμος 49. Εις την Γένεσιν. Ομιλίαι ΜΗ΄- ΝΕ΄.
Τόμος 50. Εις την Γένεσιν. Ομιλίαι ΝΣΤ΄- ΞΑ΄.
Τόμος 51. Εις την Γένεσιν. Ομιλίαι ΞΒ΄- ΞΓ΄.
Τόμος 52. Εις την Γένεσιν. Ομιλίαι Α΄- Θ΄.
Τόμος 53. Εις τους Ψαλμούς. Ομιλίαι Γ΄- Ζ΄.
Τόμος 54. Εις τους Ψαλμούς. Ομιλίαι Η΄- ΙΒ΄ και ΜΑ΄.
Τόμος 55. Εις τους Ψαλμούς. Ομιλίαι ΜΓ΄- ΜΣΤ΄.
Τόμος 56. Εις τους Ψαλμούς. Ομιλίαι ΜΖ΄- ΜΘ΄ και ΡΗ’.
Τόμος 57. Εις τους Ψαλμούς. Ομιλίαι ΡΘ΄- ΡΙΕ΄.
Τόμος 58. Εις τους Ψαλμούς. Ομιλίαι ΡΙΣΤ΄ – ΡΖ΄ και ΡΙΘ΄ – ΡΚΘ΄.
Τόμος 59. Εις τους Ψαλμούς. Ομιλίαι ΡΛ’ – ΡΛΗ΄.
Τόμος 60. Εις τους Ψαλμούς. Ομιλίαι ΡΛΗ΄ – ΡΜΣΤ΄.
Τόμος 61. Εις τους Ψαλμούς Ομιλίαι ΡΜΖ΄ – ΡΝ΄. Εις τον προφήτην Ησαΐαν ερμηνεία Α΄- Β’.
Τόμος 62. Εις τον προφήτην Ησαΐαν ερμηνεία Γ΄- Η΄.
Τόμος 63. Εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον υπόμνημα. Ομιλίαι Α΄- ΙΒ΄. (Κεφ. 1-3).
Τόμος 64. Εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον υπόμνημα. Ομιλίαι ΙΓ΄- ΚΓ΄. (Κεφ. 4-7).
Τόμος 65. Εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον υπόμνημα. Ομιλίαι ΚΔ΄ – ΛΣΤ΄. (Κεφ. 7-11).
Τόμος 66. Εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον υπόμνημα. Ομιλίαι ΛΖ΄- ΝΑ΄. (Κεφ. 11-15).
Τόμος 67. Εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον υπόμνημα. Ομιλίαι ΝΒ΄- ΞΔ΄. (Κεφ 15-20).
Τόμος 68. Εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον υπόμνημα. Ομιλίαι ΞΕ΄- ΟΖ΄. (Κεφ. 20-24).
Τόμος 69. Εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον υπόμνημα. Ομιλίαι ΟΗ΄- Ϟ’ . (Κεφ. 25-28).
Τόμος 70. Εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον υπόμνημα.
Τόμος 71. Εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον υπόμνημα. Ομιλίαι Α΄- ΙΖ΄. (Κεφ. 1).
Τόμος 72. Εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον υπόμνημα. Ομιλίαι ΙΗ΄- ΛΕ΄. (Κεφ. 1-4).
Τόμος 73. Εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον υπόμνημα. Ομιλίαι ΛΣΤ΄- ΝΑ΄.
Τόμος 74. Εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον υπόμνημα. Ομιλίαι ΝΒ΄- Ο΄. (Κεφ. 7-13).
Τόμος 75. Εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον υπόμνημα. Ομιλίαι ΟΑ΄- ΠΗ΄. (Κεφ. 13-21).
Τόμος 76. Εις τας πράξεις των Αποστόλων υπόμνημα. Ομιλίαι Α΄- ΙΔ΄.
Τόμος 78. Εις τας πράξεις των Αποστόλων υπόμνημα. Ομιλίαι ΚΗ΄- ΜΑ΄. (Κεφ. 13-19).
Τόμος 79. Εις τας πράξεις των Αποστόλων υπόμνημα. Ομιλίαι ΜΒ΄- ΝΕ΄. (Κεφ. 19-28).
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
(Τόμος 1). Περί ακαταλήπτου. Λόγοι Α΄- Ε΄.
- Περί Ακαταλήπτου. Λόγος Α΄. Η αφοσίωσις των πιστών εις τον καλόν ποιμένα. Η υπεροχή της αγάπης έναντι των άλλων αρετών. Όρια της ανθρώπινης γνώσεως. Η πλάνη των Ανομοίων, περί πλήρους γνώσεως της ουσίας του Θεού. Περί του αγνώστου της ουσίας και των βουλών του Θεού. Περί της ελλιπούς γνώσεως του Θεού υπό των ουρανίων δυνάμεων. Σκοπός της εκφωνήσεως των παρόντων λόγων. Περί επιεικείας προς τους πλανωμένους.
- Περί Ακαταλήπτου. Λόγος Β΄. Αιτία διακοπής εκφωνήσεως των κατά των Ανομοίων λόγων. Περί αποδοχής των θείων αληθειών, δια της πίστεως και ουχί δια του λόγου. Η ασύλληπτος δύναμις του θελήματος του Θεού. Η κατά του Θεού προσβολή, δια της περιέργου διερευνήσεως της ουσίας του. Μαρτυρία του Παύλου, περί του περιωρισμένου της θεογνωσίας. Το περιωρισμένον της γνώσεως του φυσικού κόσμου. Περί της συμπεριφοράς προς τους αιρετικούς.
- Περί Ακαταλήπτου. Λόγος Γ΄. Παράκλησις προς τον ακατάληπτον Θεόν. Περί ακαταλήπτου του Θεού εις τους αγγέλους. Περί ακαταλήπτου της ουσίας των αγγέλων. Περί αοράτου του Θεού υπό των αγγελικών δυνάμεων. Περί της αξίας της κοινής προσευχής.
- Περί Ακαταλήπτου. Λόγος Δ΄. Περίληψις των ανωτέρω. Περί ακαταλήπτου του Θεού υπό των αγγέλων. Περί της σχεσεως του Υιού προς τον Πατέρα. Περί ευλαβείας κατά την κοινήν προσευχήν.
- Περί Ακαταλήπτου. Λόγος Ε΄. Περί οικονομίας των λόγων του Χρυσοστόμου. Περί γνώσεως του Θεού υπό του Υιού και του αγίου Πνεύματος. Περί των ονομάτων Θεός και Κύριος. Περί αγνοίας της ουσίας της ανθρωπίνης ψυχής. Γνώσις του Πατρός υπό του Υιού. Το μερικόν και περιωρισμένον της γνώσεως. Περί προσευχής υπέρ επιστροφής των αιρετικών. Περί της γνησίας προσευχής και της δυνάμεως αυτής.
(Τόμος 2). Κατά Ανομοίων. 1. Περί Ακαταλήπτου. Λόγος ΣΤ΄. 2. Περί Ομοουσίου. Λόγοι Ζ΄-ΙΒ΄.
- Περί Ακαταλήπτου. Λόγος ΣΤ΄. (Εις τον μακάριον Φιλογόνιον που από δικηγόρος έγινεν επίσκοπος. Και ότι τίποτε δεν ευαρεστεί τόσον πολύ τον Θεόν, όσον το να φροντίζωμεν δια το κοινόν συμφέρον. Και ότι το να προσερχώμεθα με αμέλειαν εις τα θεία μυστήρια τιμωρείται πολύ σκληρά, και αν ακόμη το τολμήσωμεν αυτό μίαν φοράν τον χρόνον. Εξεφωνήθη δε πέντε ημέρας προ των Χριστουγέννων).
- Περί Ομοουσίου. Λόγος Ζ΄. (Προς τους απουσιάσαντας από την σύναξιν. Και απόδειξις ότι ο Υιός είναι Ομοούσιος με τον Πατέρα. Και ότι όσα ταπεινωτικά ελέχθησαν και επράχθησαν απ’ αυτόν ούτε από έλλειψιν δυνάμεως εγίνοντο και ελέγοντο, ούτε επειδή ήτο κατώτερος, αλλά διά διαφόρους οικονομίας. Αυτή η ομιλία έρχεται ευθύς μέτα τας ομιλίας περί Ακαταλήπτου).
- Περί Ομοουσίου. Λόγος Η΄. (Εις τα υπόλοιπα κατά αιρετικών και περί κρίσεως και ελεημοσύνης, και εις το αίτημα της μητρός των υιών του Ζεβεδαίου).
- Περί Ομοουσίου. Λόγος Θ΄. Εις τον τετραήμερον Λάζαρον.
- Περί Ομοουσίου. Λόγος Ι΄. (Ότι το να μην λέγη κανείς όσα γνωρίζει και να μην τα προσφέρη εις άλλους τον κάνει πτωχότερον και του σβύνει το χάρισμα. Και περί των προσευχών που έκανεν ο Χριστός και περί της εξουσίας με την οποίαν έκανε τα πάντα. Και πως διώρθωσε τον παλαιόν νόμον. Και ότι η ενσάρκωσίς του δεν μειώνει την ισότητα του προς τον Πατέρα, αλλά την υπογραμμίζει περισσότερον).
- Περί Ομοουσίου. Λόγος ΙΑ΄. (Εις τον παραλυτικόν που είχε τριανταοκτώ έτη ασθενής. και εις το ρητόν «Ο Πατήρ μου έως άρτι εργάζεται, καγώ εργάζομαι» (Ιω. 5, 17)).
(Τόμος 3). 1. Κατά Ιουδαίων και Εθνικών περί της Θεότητος του Χριστού. 2. Εις τον μακάριον Βαβύλαν, κατά Ιουλιανού και προς Έλληνας (Α΄μέρος).
- Κατά Ιουδαίων και Εθνικών περί της Θεότητος του Χριστού. (Απόδειξις ότι ο Χριστός είναι Θεός, απευθυνομένη και προς τους Ιουδαίους και προς τους Εθνικούς και στηριζομένη εις αυτά που οι προφήται έχουν είπει περί του Χριστού εις πολλά σημεία).
- Εις τον μακάριον Βαβύλαν, κατά Ιουλιανού και προς Έλληνας (Α΄μέρος). (Λόγος εις τον μακάριον Βαβύλαν και εναντίον του Ιουλιανού και των ειδωλολατρών).
Τόμος 4. Εις τον μακάριον Βαβύλαν, Κατά Ιουλιανού και προς Έλληνας (Β΄ μέρος). Κατά Ιουδαίων. Λόγοι Α΄-Δ΄.
- Εις τον μακάριον Βαβύλαν, Κατά Ιουλιανού και προς Έλληνας (Β΄ μέρος).
- Κατά Ιουδαίων. Λόγος Α΄.
- Κατά Ιουδαίων. Λόγος Β΄. (Προς όσους τηρούν την νηστείαν των Ιουδαίων και προς τους ιδίους τους Ιουδαίους. Εξεφωνήθη ο λόγος αυτός πέντε ημέρας προ της νηστείας αυτών, ενώ προηγουμένως είχε εκφωνηθεί και άλλος).
- Κατά Ιουδαίων. Λόγος Γ΄. (Προς αυτούς οι οποίοι με νηστείαν εορτάζουν τον πρωτοχριστιανικόν Πάσχα).
- Κατά Ιουδαίων. Λόγος Δ΄. (Του ιδίου κατά των Ιουδαίων. Εις τας σάλπιγγας του Πάσχα αυτών. Εξεφωνήθη εις την μεγάλην Εκκλησίαν της Αντιοχείας).
(Τόμος 5). Κατά Ιουδαίων. Λόγοι Ε΄-Η΄.
- Κατά Ιουδαίων. Λόγος Ε΄.
- Κατά Ιουδαίων. Λόγος ΣΤ΄. (Την προηγουμένην ημέραν επειδή εξεφώνησε μακράν ομιλίαν κατά των Ιουδαίων κατελήφθη από βραχνάδα λόγω της εντάσεως των λεχθέντων, τώρα εκφωνεί τον λόγον τούτον).
- Κατά Ιουδαίων. Λόγος Ζ΄.
- Κατά Ιουδαίων. Λόγος Η΄.
(Τόμος 6). Περί ιερωσύνης. Λόγοι Α΄- ΣΤ΄.
- Περί ιερωσύνης. Λόγος Α΄. Φιλία Χρυσοστόμου και Βασιλείου. Επέμβασις της μητρός του Χρυσοστόμου. Εκλογή των δύο φίλων εις το επισκοπικόν αξίωμα και δι’ απάτης αποφυγή του Χρυσοστόμου. Κατηγορία του Βασιλείου κατά του Χρυσοστόμου δια την φυγήν. Ο Χρυσόστομος δικαιολογεί την απάτην.
- Περί ιερωσύνης. Λόγος Β΄. Η αγάπη του Χριστού προς το πλήρωμα της Εκκλησίας και η αγάπη των ποιμένων προς τον Χριστόν. Δυσκολίαι του ποιμαντικού έργου και υπερνίκησις δια της αγάπης. Ανάγκη προσεκτικής εξετάσεως των υποψηφίων δια την ιερωσύνην. Η δια της φυγής απαλλαγή των εκλεκτόρων από τας ευθύνας.
- Περί ιερωσύνης. Λόγος Γ΄. Ο Χρυσόστομος δεν παρητήθη δι’ απόνοιαν ή κενοδοξίαν. Το ύψος του ιερατικού αξιώματος. Η τιμή που δίδεται εις τους ιερείς από το υψηλόν αξίωμα των. Ηθικά εμπόδια εις την διεξαγωγήν του ποιμαντικού έργου. Συνέπειαι της ανόδου αναξίων εις το ιερατικόν αξίωμα. Ηθική συγκρότησις των κληρικών. Η απαιτουμένη προσοχή και αμεροληψία κατά την εκλογήν των κληρικών. Ηθικά και διοικητικά προσόντα των κληρικών. Προστασία των χηρών. Μέριμνα δια τας παρθένους. Το δικαστικόν έργον των κληρικών. Συμπεριφορά προς τους ποιμαινομένους.
- Περί ιερωσύνης. Λόγος Δ΄. Ευθύνη των ακουσίως εκλεγομένων κληρικών. Ανάγκη ρητορικής ικανότητος. Το αποστολικόν έργον του Παύλου. Συνέπειαι της διδακτικής ανεπαρκείας.
- Περί ιερωσύνης. Λόγος ΣΤ΄. Ευθύνη δια τα παραπτώματα των ποιμενομένων. Ο ποιμήν και ο μοναχός. Ο μόχθος των κληρικών σκληρότερος από των μοναχών. Ευκολοτέρα η σωτηρία εαυτού ή των άλλων. Μεγαλυτέρα η τιμωρία των κληρικών ή των ιδιωτών. Τα πάθη εμπόδια εις το ποιμαντικόν έργον. Η μνηστή και ο ευτελής μνηστήρ. Ο εσωτερικός πόλεμος.
(Τόμος 7). Κατηχήσεις Α΄- Η΄.
- Κατηχήσις Α΄. Προς τους μέλλοντας να βαπτισθώσι.
- Κατήχησις Β΄. Του αυτού, συνέχεια της ομιλίας προς τους μέλλοντας να βαπτισθώσι και σαφής έκθεσις των συμβολικώς και τυπικώς εις το θείον βάπτισμα τελουμένων.
- Κατήχησις Γ΄. Του αυτού, ομιλία προς τους νεοβαπτισθέντας.
- Κατήχησις Δ΄. Του ιδίου εις τους νεοβαπτισθέντας και εις το ρητόν του Αποστόλου «Ει τις εν Χριστώ, καινή κτίσις. Τα αρχαία παρήλθεν, ιδού γέγονε τα πάντα καινά» (Β΄Κορ. 5, 17).
- Κατήχησις Ε΄. Του αυτού, προτροπή περί αποφυγής της τρυφής και της πολυτελείας και της μέθης, και της προτιμήσεως εις όλα του μέτρου, και προς τους νεοβαπτισθέντας.
- Κατήχησις ΣΤ΄. Του αυτού. Επίπληξις προς τους εγκαταλείψαντας την συγκέντρωσιν της Εκκλησίας και εις τας ιπποδρομίας και τα θέατρα απελθόντας και ότι πρέπει να φροντίζωμεν περί των αμελούντων αδελφών και τους νεοβαπτισθέντας.
- Κατήχησις Ζ΄. Του αυτού. ότι μεγάλην ωφέλειαν προκαλούν εις ημάς τα λείψανα τα αγίων Μαρτύρων. Ότι πρέπει να περιφρονώμεν όλα τα εγκόσμια και να προσκολλώμεθα εις τα πνευματικά. Και πόσον ωφέλιμος είναι η προσευχή και η ελεημοσύνη. Και προς τους νεοβαπτισθέντας.
- Κατήχησις Η΄. Του αυτού. Υποδοχή και έπαινος εις τους εκ των περιχώρων ελθόντας. Και περί του ότι όλοι οι δίκαιοι ενώ έλαβον υποσχέσεις περί υλικών αγαθών, αντί των υλικών τα πνευματικά επεδίωκον, ενώ ημείς, καίτοι ελάβομεν υποσχέσεις διά πνευματικά αγαθά, προσκολλώμεθα εις τα υλικά. Και ότι πρέπει πρωί και βράδυ να σπεύδωμεν εις την Εκκλησίαν, δια να απευθύνωμεν εις τον Θεόν προσευχάς και εξομολογήσεις. Και παραινέσεις εις τους νεοβαπτισθέντας.
(Τόμος 8). 1. Προς τους έχοντας παρθένους συνεισάκτους. 2. Περί του τας κανονικάς μη συνοικείν ανδράσιν. 3. Εις νεωτέραν χηρεύσασαν. 4. Περί μονανδρίας.
- Προς αυτούς που συνοικούν με αφιερωμένας παρθένους.
- Περί του ότι δεν πρέπει να συνοικούν με άνδρας αι αφιερωμέναι παρθέναι.
- Λόγος απευθυνθείς εις νεαράν χήραν.
- Του ιδίου ομιλία απευθυνθείσα προς την ιδίαν περί μονανδρίας.
(Τομος 9). Περί μετανοίας. Ομιλίαι Α΄- Ζ΄.
- Περί μετανοίας. Ομιλία Α΄. Ότε επανήλθεν εκ της εξοχής.
- Περί μετανοίας. Ομιλία Β΄. Εις την σκυθρωπότητα του βασιλέως Αχαάβ και εις Ιωνάν τον Προφήτην.
- Περί ελεημοσύνης. Ομιλία Γ΄. Και εις την παραβολήν των δέκα παρθένων.
- Περί μετανοίας και προσευχής. Ομιλία Δ΄.
- Περί νηστείας. Και εις τον προφήτην Ιωνάν, Δανιήλ και εις τους τρεις παίδας, λεχθείσα κατά την παραμονήν των Αγίων Νηστειών.
- Περί νηστείας. Εκφωνηθείσα την έκτην εβδομάδα της Αγίας Τεσσαρακοστής.
- Περί μετανοίας και κατανύξεως. Και ότι ο Θεός είναι ταχύς εις σωτηρίαν και βραδύς εις τιμωρίαν. Και περί της Ραάβ παράδοξος ιστορία.
(Τόμος 10). 1. Περι μετανοίας. Λόγοι Η΄- Θ΄. 2. Κατηχήσεις Θ΄- ΙΒ΄. 3. Εις Ευτρόπιον Α΄- Β΄.
- Περί μετανοίας. Λόγος Η΄.
- Περί μετανοίας. Λόγος θ΄. Και εις τους απουσιάσαντας από τας συνάξεις και περί της ιεράς τραπέζης και περί κρίσεως.
- Κατήχησις Θ΄. Προς τους μέλλοντας να βαπτισθώσι και διατί λουτρόν παλλιγενεσίας και όχι αφέσεως αμαρτημάτων λέγεται το βάπτισμα. Και ότι εφάμαρτον είναι όχι μόνον το να παραβαίνωμεν τους όρκους, αλλά και το να ορκιζώμεθα, έστω και αν θα τους τηρήσωμεν.
- Κατήχησις Ι΄. Προς τους μέλλοντας να βαπτισθώσι. Περί γυναικών αι οποίαι με φιλάρεσκα πλεξίματα των μαλλιών και χρυσά κοσμήματα στολίζονται. Και περί εκείνων που μεταχειρίζονται μαντείας ή φυλακτά ή επωδάς, τα οποία όλα είναι ξένα προς τον Χριστιανισμόν.
- Κατήχησις ΙΑ΄. Του αυτού. Ομιλήσας εις την προηγουμένην κατήχησιν περί όρκων, αφιέρωσε ταύτην εις το ίδιον πάλι θέμα, αποδείξας οτι όχι μόνον η παράβασις του όρκου, αλλά και η τήρησις αυτού τιμωρείται. Και ότι προς ωφέλειαν μας ο Χριστός την τρίτη μέραν ανεστήθη.
- Κατήχησις ΙΒ΄. Του αυτού, προς τους μέλλοντας να βαπτισθώσι, κατήχησις εσχάτη.
- Προς Ευτρόπιον. Ομιλία Α΄.
- Προς Ευτρόπιον. Ομιλία Β΄.Και ότι όταν ο Ευτρόπιος απεμακρύνθη από την Εκκλησίαν συνελήφθη. Και περί παραδείσου και γραφών. Και εις το ρητόν «παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών σου». (Ψαλμ. 44, 10).
(Τόμος 11). 1. Εις Θεόδωρον εκπεσόντα Α΄- Β΄. Σύγκρισις βασιλέως και μοναχού.
- Εις Θεόδωρον εκπεσόντα, λόγος παραινετικός
- Του αυτού, προς τον αυτόν Θεόδωρον, λόγος Β΄.
(Τόμος 12). 1. Περί κατανύξεως Α΄- Β ΄. 2. Προς τους πολεμούντας τον μοναχικόν βίον Α΄.
- Προς Δημήτριον μονάζοντα. Περί κατανύξεως. Λόγος Α΄.
- Προς Στελέχιον και περί κατανύξεως. Λόγος Β΄.
- Προς τους πολεμίους των παρακινούντων εις τον μοναχικόν βίον. Λόγος Α΄.
(Τόμος 13). Προς τους πολεμούντας τον μοναχικόν βίον Β΄- Γ΄.
- Προς άπιστον πατέρα. Λόγος Β΄.
- Προς πιστόν πατέρα. Λόγος Γ΄.
(Τόμος 14). 1. Λόγος εν ταις Καλάνδαις. 2. Εις τον πλούσιον και τον Λάζαρον Α΄- Γ΄.
- Εις τας καλάνδας. Του αυτού λόγος εις τας καλάνδας όταν δεν ήταν παρών ο επίσκοπος Αντιοχείας Φλαβιανός. Εξεφωνήθη δε εναντίον αυτών που παρακολουθούν τας νουμηνίας, και που διοργωνώνουν χορούς εις την πόλιν. Και εις το ρητόν του Αποστόλου «Τα πάντα εις δόξαν Θεού ποιείτε».
- Εις τον Λάζαρον. Λόγος Α΄. Εκφωνηθείς εις την Αντιόχειαν την επομένην της εορτής των καλάνδων κατά τον μεθυόντων, και περί εκείνων που εισέρχονται εις τας ταβέρνας, και διοργανώνουν χορούς εις την πόλιν. Και ότι δεν πρέπει να απελπίζεται ο διδάσκαλος δια τους μαθητάς και αν ακόμη προς το παρόν δεν υπακούουν. Και εις την παραβολήν του πτωχού Λαζάρου και του πλουσίου.
- Εις τον Λάζαρον. Λόγος Β΄. Και ότι αι ψυχαί των αποθνηκόντων με βίαιον θάνατον, δεν γίνονται δαίμονες. Και περί κρίσεως και ελεημοσύνης.
- Εις τον Λάζαρον. Λόγος Γ΄. Και δια ποίον λόγον δεν είπε έλαβες τα αγαθά σου εν τη ζω σου, αλλά «απέλαβες». Και διατί οι μεν δίκαιοι περιέρχονται συχνά εις κινδύνους, οι δε αμαρτωλοί τους αποφεύγουν.
(Τόμος 15). Εις τον Λάζαρον και τον πλούσιον Δ΄- Ζ΄.
- Εις τον Λάζαρον και τον πλούσιον. Λόγος Δ΄. Και ότι η συνείδησις συνηθίζει να μας υπενθυμίζη παλαιά αμαρτήματα. Και εις τον Ιωσήφ.
- Λόγος Ε΄. Εις το ρητόν του Αποστόλου περί των κεκοιμημένων, ου θέλω υμας αγνοείν, αδελφοί, ίνα μη λυπήσθε. Και εις τον Ιώβ και τον Αβραάμ.
- Λόγος ΣΤ΄. Εις τον σεισμόν. Και εις τον πλούσιον και τον Λάζαρον. Και από που προήλθε η δουλεία.
- Λόγος Ζ΄. Προς εκείνους που επήγαν και παρακολούθησαν τας ιπποδρομίας. και εις τον ρητόν του Ευαγγελίου «Εισέλθετε δια της στενής πύλης, ότι πλατεία η πύλη, και ευρύχωρος η οδός η απάγουσα εις την απώλειαν. Και πολλοί εισίν οι εισερχόμενοι δι’ αυτής».
(Τόμος 16). Εις τους αδριάντας Α΄- Γ΄.
- Εις τους αδριάντας. Ομιλία Α΄. Λεχθείσα εις την Αντιόχειαν, ότε ήτο πρεσβύτερος, εις την παλαιάν Εκκλησίαν. Εις το ρητόν του Αποστόλου «να χρησιμοποιής ολίγον οίνον εις το φαγητό σου δια το στομάχι σου και τας συχνάς ασθενείας σου». (Α΄ Τιμ. 5, 28).
- Ομιλία Β΄. Λεχθείσα εν Αντιοχεία εις την λεγομένην παλαιάν Εκκλησίαν, ότε ήτο πρεσβύτερος, περί της γενομένης συμφοράς εις την πόλιν δια την αταξίαν της καταστροφής των αδριάντων του Θεοδοσίου του ευσεβούς και μεγάλου βασιλέως. Και εις το ρητόν του Αποστόλου «Εις τους πλούσιους, εις την παρούσαν ζωήν, παράγγελε να μην υψηλοφρονούν» (Α΄Τιμ. 6,17). Και κατά της πλεονεξίας.
- Ομιλία Γ΄. Εις την αποδημίαν του επισκόπου Φλαβιανού δια να μεσιτεύση υπέρ της πόλεως στον βασιλέα. Ποία είναι η αληθινή νηστεία. Ότι το να κατηγορήση κανείς είναι χειρότερον από το να φάγη ανθρώπινον κρέας. Περί εκείνων που εσφάγησαν λόγω της στάσεως, και απάντησις προς τους παραπονουμένους, ότι πολλοί χωρίς να είναι ένοχοι εφονεύθησαν.
(Τόμος 17). Εις τους αδριάντας Δ΄- Θ΄.
- Ομιλία Δ΄. Προτροπή προς τον λαόν περί καρτερίας και υπομονής εκ των παραδειγμάτων του Ιώβ και των τριών Παίδων. και περί αποχής από των όρκων.
- Ομιλία Ε΄. Και άλλη προτροπή προς τον λαόν να υποφέρη με γενναιότητα την αναμενομένην απειλήν, έχων ως παράδειγμα τα όσα συνέβησαν εις τον Ιώβ και τους Νινευίτας. Και ότι δεν πρέπει να φοβήται τον θάνατον, αλλά την αμαρτίαν, και ποίος είναι ο κακός θάνατος. Και ότι με κάθε τρόπον πρέπει να αποφεύγη τους όρκους. και εις τον σεισμόν.
- Ομιλία ΣΤ΄. Ότι ωφέλιμος είναι ο φόβος προς τους άρχοντας. Και διήγησις των γεγονότων, που συνέβησαν καθ’ οδόν εις τους φέροντας την αγγελίαν της στάσεως εις τον βασιλέα. Και ότι εκείνος, που πάσχει κάτι άδικα και ευχαριστεί τον Θεόν, που το επέτρεψε, είναι ίσος με εκείνον που πάσχει τα ίδια παθήματα δια τον Θεόν. Και τα παραδείγματα λαμβάνονται πάλιν εκ των τριών Παίδων και της καμίνου της Βαβυλώνος. Και περί αποχής από τους όρκους.
- Ομιλία Ζ΄. Ότι η λύπη χρησιμεύει μόνον δια την εξάλειψιν της αμαρτίας. Και εις το «Εν αρχή εδημιούργησεν ο Θεός τον Ουρανόν και την Γην». Και ότι βάσις μεγίστης παρηγορίας είναι η δημιουργία του κόσμου. Και περί του: Αδάμ που είσαι; και ότι δεν πρέπει να ορκιζώμεθα.
- Ομιλία Η΄. Προτροπή εις την αρετήν. Και εις το: Περιεπάτει ο Θεός κατά το δειλινόν εις τον Παράδεισον (Γεν. 3, 8). Και περί της αποφυγής των όρκων.
- Ομιλία Θ΄. Έπαινος εις εκείνους που κατόρθωσαν να μην ορκίζωνται. Και ότι δεν πρέπει ένας να διστάζη μετά το φαγητόν κα ακούση τον θείον λόγον, μεταβαίνων εις την Εκκλησίαν. Και διατί κατόπιν από πολύν χρόνον εδώθησαν αι θείαι γραφαί. Και εις το «Οι Ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού» (Ψαλμ. 18, 2). Και φυσιολογία του κόσμου. Και, τέλος, περί του να μη ορκιζώμεθα.
(Τόμος 18). Εις τους αδριάντας Ι΄- ΙΣΤ΄.
- Ομιλία Ι΄. Έπαινος εις εκείνους, που μετά το φαγητόν ήλθον να ακούσουν το κήρυγμα. Και φυσιολογία του κόσμου. Και κατά εκείνων που θεοποιούν την κτίσιν. Και περί του να μη ορκιζώμεθα.
- Ομιλία ΙΑ΄. Ευχαριστία προς τον Θεόν δια την απαλλαγήν από τα κακά, τα οποία ανεμένοντο έναντι της στάσεως, και ανάμνησις εκείνων, που τότε συνέβησαν. Ακόμη δε και εναντίων εκείνων που κατηγορούν το σώμα μας. Και γενικώς περί της κατασκευής του ανθρώπου. Και τέλος περί του πως θα κατορθώση τις να μην ορκίζεται.
- Ομιλία ΙΒ΄. Ευχαριστία ακόμη εις τον Θεόν δια την συγχώρησιν εκείνων, που έπταισαν εις τον βασιλέαν. Και φυσιολογία περί της κτίσεως. Και ότι ο Θεός όταν εδημιούργησε τον άνθρωπον, νόμον φυσικόν έθεσε εντός αυτού. Και ότι με κάθε τρόπον πρέπει καθένας να απέχη από τους όρκους.
- Ομιλία ΙΓ΄. Ευχαριστία ακόμη προς τον Θεόν δια την μεταβολήν των λυπηρών. Και υπενθύμισις εκείνων, που συνελήφθησαν και ετιμωρήθησαν ένεκα της στάσεως. Και πάλιν εξήγησις περί της δημιουργίας του ανθρώπου, και ότι φυσικόν νόμον εδέχθη. Και περί του να κατορθώσωμεν τελείως να μη ορκιζώμεθα.
- Ομιλία ΙΔ΄. Όταν όλος ο λαός απηλλάγη από την αγωνίαν και επήρε θάρρος, μερικοί πάλιν την πόλιν ετάραξαν επινοούντες φοβεράς φήμας, που απεδείχθησαν ψευδείς. Δι’ αυτό το συμβάν η ομιλία αύτη ελέχθη και δια να συμβουλεύση να απφεύγονται οι όρκοι. Διά τούτο εχρησιμοποιήθη και η ιστορία του Ιωνάθαν και του Σαούλ και του Ιεφθάε και εδείχθη πόσαι εξ ενός όρκου προέρχονται επικορκίαι.
- Ομιλία ΙΕ΄. Ακόμη εις την συμφοράν της πόλεως Αντιοχείας. Και ότι παντού χρήσιμον πράγμα είναι ο φόβος. Και ότι το πένθος είναι ωφελιμώτερον από τα γέλια. Και εις το ρητόν που λέγει «Γνώρισε καλά ότι μέσα σε παγίδες περιπατείς» (Σοφ. Σειρ. 9, 13). Και ότι ο όρκος είναι χειρότερον κακόν απο τον φόνον.
- Ομιλία ΙΣΤ΄. Επειδή ο άρχων της πόλεως έμαθε την φήμην, ότι θα γίνουν λεηλασίαι και όλοπι εσκέπτοντο να φύγουν, εισήλθεν εις την Εκκλησίαν και κατά παράκλησιν του ελέχθη η παρούσα ομιλία. Και περί του να μη ορκιζώμεθα. Και εις το ρητόν του Αποστόλου «Παύλος δέσμιος και φυλακισμένος δια τον Ιησούν Χριστον». (Φιλημ. 1).
Ελληνική Πατρολογία 